ကပ်ာကယာ ဂ်ပန္ကဗ်ာတရာ အပိုင္း (၅)

(၇၁)
ညေနေစာင္း ေလေအးက
ဒီဘက္ေဇာင္းကို ဇြတ္တိုက္ေနတယ္
ထြက္ၾကည့္ပါဦး
လာစမ္းပါဗ်။

(၇၂)
တကရွိ ကမ္းကို
လာရုိက္တဲ့ လိႈင္းၾကမ္း
ျမင္ဖူးၾကမွာပါ
ငါကေတာ့ ခပ္လန္႕လန္႕
ငါ့အကၤၤ်ီလက္ေတြ စိုေရာ့မယ္။

(၇၃)
တေမ်ွာ္တေခၚ
ေတာင္ေတြေတာေတြ
ခ်ယ္ရီပန္းေတြေ၀လို႕
ဒါေလာက္ျမင္ကြင္းလွခ်ိန္မွာ
ျမဴဆိုင္းရတယ္လို႕။

(၇၄)
ငါ့ကို ဒုကၡေပးတဲ့မိန္းမ
ကြမ္ရင္မယ္ေတာ္ ကယ္ပါလို႕လည္း
ဆုေတာင္းပါတယ္
ေတာင္ေပၚေလၾကမ္း မိပါေစလို႕လည္း
ဆုေတာင္းပါတယ္။

(၇၅)
မင္းရ႕ဲအာမခံခ်က္
အင္မတန္ပ်င္းစရာေကာင္းတဲ့ေဆာင္းဦးမွာ
မင္းရဲ႕ကတိကို ရရင္
ေနေပ်ာ္ပါတယ္။

(၇၆)
ပင္လယ္ဆုိတာ ျပန္႕က်ယ္
ခတ္တက္ကိုသာ ဆြဲရတယ္
ဘယ္လဲေဟ့
တိမ္ျဖဴ လိႈင္းျဖဴ?

(၇၇)
ကတိ ေရက်တဲ့အခါ
ေတာင္ေစာင္းကို ေရေၾကာင္းတိုးလို႕
ေတာင္ေစာင္းနဲ႕ေရေစာင္း တိုက္သလို
တို႕ႏွစ္ေယာက္လည္း တိုက္မယ္။

(၇၈)
အ၀ဓိ ကၽြန္းဆီက ငွက္သံ
တညံညံ
ငါ့မွာေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း
ဆုမတံခါး၀မွာ တစ္ေယာက္တည္း။

(၇၉)
ဆီးႏွင္းက်တဲ့ ရာသီမွာ
`တိမ္`လည္း လႈပ္ရွားမွာပဲ
`လ` လည္းသာမွာပဲ
ဒါေပမဲ့ မထင္ရွား။

(၈၀)
သူဘာေတြးမယ္ ဘာျမင္ခ်င္တယ္ ဆိုတာ
ငါသိပါတယ္
ဒါေပမယ့္ ဒီဆံပင္ ရွည္ၾကီးရႈပ္လို႕
ငါလည္း ျမင္ခ်င္တာ ရွင္းလင္းၿပီသ မျမင္ရ။

(၈၁)
ဥၾသသံၾကားပါရဲ႕
ငွက္ကို မျမင္ရ
သူကမပုန္းေပမယ့္
သစ္ရြက္က ဖံုးထားတယ္။

(၈၂)
အခ်စ္ကို ေတြးၿပီး
မ်က္ရည္က်ေနလို႕ မျပီးေသးဘူး
ဒီ၀႗္ ဒုကၡက ကၽြတ္ေအာင္
ဘာလုပ္ရမယ္ဆိုတာလည္း ငါမသိဘူး။

(၈၃)
ဒီေတာင္ေပၚမွာ
ငါတစ္ေယာက္တည္းလို႕ထင္တာ
သမင္ထီးက ဖိုသံေပးေတာ့
ငါကသူ႕ကို ဆရာတင္ရမယ္။

(၈၄)
ငါအသက္ရွည္ပါရင္
ငါခံစားခဲ့ရတဲ့ဒုကၡေတြဟာ
ဘာမ်ွ မႀကီးက်ယ္ပါလားလို႕သိမယ္။

(၈၅)
စိမ္းကားသြားသူ႕အေၾကာင္းေတြးရင္
အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ည
အရုဏ္က်င္း၍ လင္းစျပဳၿပီဆိုေပမယ့္
ဒီအခန္းမွာ လင္းခြင့္မရ။

(၈၆)
ဒီလမင္းကို ျမင္ျပန္ေတာ့
ေရွးေရွးက ၀မ္းနည္းစရာေတြကို
သူက ေခၚလာၿပီေပးသလို
မ်က္ရည္ေတြေတြ က်ပါရဲ႕။

(၈၇)
မိုးက ျဖဳန္းခနဲရြာ
ျမက္သစ္ရြက္မွာ ေရစိုဆဲ
ရြာ၀န္းက်င္မွာ ျမဴကဆိုင္း
ေဆာင္းဦးကာလပံုစံ အတိုင္း။

(၈၈)
နနိ၀ ပင္လယ္ေအာ္က ကိုင္းပင္ေတြဟာ
အဆစ္တိုတယ္
မင္းလာတဲ့ ညတစ္ညလိုပဲ
တိုသာတိုတယ္ လြမ္းရဆဲ။

(၈၉)
ဒီပုလဲသြယ္ ႀကိဳးျပတ္မယ္ဆိုရင္
ခုအခ်ိန္ပဲ
ေစာင့္ရတယ္ဆုိတာမ်ိဳးကို မႀကိဳက္ေပမယ့္
အခ်စ္ပြင့္ဖို႕
ငါဘယ္ေလာက္ ေစာင့္ႏိုင္မွာလဲ။

(၉၀)
အိုၿဂီမ က တံငါေတြ
ေနကုန္ ေနခမ္း
အကၤ်ီလက္ ေရစိုတာ
ေျခာက္တယ္လို႕ မရွိ
ေဆးေရာင္ကၽြတ္တာလည္း မျမင္။

Posted in: ကဗ်ာ