တန္ေဆာင္မုန္းလ ေဆးေပါင္းခည ဇာတ္သိမ္းပိုင္း

မာန္လႈိင္းငယ္

“တန္ေဆာင္မုန္းလ ေဆးေပါင္းခည ဇာတ္သိမ္းပိုင္း”

က်ေနာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းအားလံုး ဘယ္လိုပုံစံေတြနဲ႔ သြားသလဲဆိုတာ သိခ်င္လား။ က်ေနာ္ ေျပာျပမယ္။ အဲ ... အရက္ (ေသရည္)ေသာက္ထားေတာ့ က်ေနာ္တို႔ အားလံုးက မူးေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္ေလးကို မူးေနၾကတာမဟုတ္ပါဘူး။ ေျခလွမ္းကေလး နည္းနည္း ယိုင္ရံုေလးပါ။

က်ေနာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြမွာ ဒီအေကာင္ေသးကို ႏွိပ္စက္ရင္း သြားၾကတာပါ။ တျခားရပ္ကြက္ကို သြားတာဆိုေတာ့ လံုၿခံဳေရးေတြနဲ႔ တိုးရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ...။ သူတို႔ ဆီက ငေတေကာင္ေတြနဲ႔ လည္း တိုးေနရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ... စသျဖင့္ စသျဖင့္ေပါ့။ ဒီေကာင့္ကို ၀ိုင္း၀န္းေမးၾက။ ၿခိမ္းေျခာက္ၾကတယ္ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ ဒီေကာင္က အေကာင္ေတာ့ ေသးတယ္။ ေခါင္းမာတယ္။ သူ႔ခ်စ္သူနဲ႔ မေတြ႔ရကို မေနႏိုင္တာလဲ ပါေနတယ္ဆိုေတာ့ ဒီေကာင့္ကို ဘယ္လိုပဲ ေျပာေျပာ။ ဘယ္လို ပဲ သြယ္၀ိုက္ၿပီး ေခၚထုတ္ ေခၚထုတ္။ ေျခလွမ္းေတြက သူ႔ေကာင္မေလးဆီကို ေရာက္သြားၾကတယ္။

သူ႔ေကာင္မေလးဆီေရာက္ေတာ့ ျပႆနာက တတ္ၿပီဗ်ာ။ ဒီေကာင္နဲ႔ သူ႔ေကာင္မေလးက ခ်ိန္းထား ၾကတာလည္း မဟုတ္။ ဘယ္ရက္။ ဘယ္အခ်ိန္မွာ လာမယ္လို႔လဲ ႀကဳိတင္မေျပာထားၾကေတာ့ ဒုကၡ ေတြ႔ၾကၿပီ။ ဒီေကာင္အပူမိေတာ့ က်ေနာ္တို႔ပါ ကူးလာတယ္ ဒီေကာင့္အပူေလ။ ဒါနဲ႔ ၀ိုင္း၀န္းၿပီး စဥ္းစား အႀကံေတြ ထုတ္ၾကပါၿပီ။ အဲဒီမွာ။ က်ေနာ္တို႔ထဲမွာ ဥာဏ္ေကာင္းတဲ့ သူက ပါေနေတာ့ အေျဖက ေပၚလာပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္စဥ္းစားၿပီးမွ ရတာပါ။ ဟဲ .. ဟဲ .. သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရဲ႕ အႀကံေပး ခ်က္နဲ႔ လုပ္ၾကရေတာ့မွာေလ။ ဒါေပမယ့္ ဒီေကာင္က မ၀င္ရဲျပန္ဘူး။ အဲဒီၿခံ၀ိုင္းထဲကို။ ဒါနဲ႔ မဲႏႈိက္ၾက ျပန္တာေပါ့။ မဲေပါက္တဲ့သူက ေကာင္မေလးကို ေခၚထုတ္ေပးဖို႔ တာ၀န္ယူရတယ္။ က်ေနာ္ဆို ဘုရား တေနရတယ္။ မလြယ္ပါဘူး။ ရင္ကိုေမာေနတာပါပဲ။ ငါမ်ား ေပါက္သြားမလားေပါ့။ အမ်ဳိးမ်ဳိး စဥ္းစားၿပီး ေတြးပူစိုးရိမ္ေနရတယ္။ ကဲ ... မဲ ဘယ္လိုလုပ္ၾကသလဲဆိုရင္ ... လူက ရွစ္ေယာက္ဆိုေတာ့ မဲအျဖစ္ သံုးတာက တုတ္ေခ်ာင္းရွစ္ေခ်ာင္းပါ။ တေခ်ာင္းက အတိုလုပ္ထားတယ္။

ႏႈိက္ပါ။ တေယာက္ႏိႈက္လိုက္ပါတယ္ ... “တုတ္ရွည္”
ေနာက္တေယာက္ .. “တုတ္ရွည္”တဲ့
ဒီလိုနဲ႔ ႏိႈက္ၾကတာ တုတ္ရွည္ေပါက္တာက ငါးေယာက္ေတာင္ ရွိေနပါၿပီ။ ငါးေယာက္ၿပီးသြားေတာ့ သံုးေယာက္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ က်န္တဲ့ သံုးေယာက္က က်ေနာ္ရယ္။ အဲဒီေကာင္ (ခ်စ္သူနဲ႔ ေတြ႔ခ်င္တဲ့ေကာင္)ရယ္။ မဲကိုင္တဲ့ တေယာက္ပါပဲ။ က်ေနာ္လည္း
“မထူးဘူး။ ငါအရင္ႏိႈက္မွ ျဖစ္မယ္။ ေတာ္ၾကာ ဟုိေကာင္ အရွည္ပဲ ထပ္က်ရင္ မလြယ္ဘူး” ဆိုတာနဲ႔ က်ေနာ္ ႏိႈက္လိုက္တယ္။ ရင္ထဲမွာေတာ့ ဘုရားတေနတာ ဘယ္သူမွမသိဘူး။ ဟ .. ဟ
ဖြ .. ထြက္လာပါၿပီ။ “တုတ္ .. ရွည္” ဆိုပဲ။ က်ေနာ္ ေျပာလိုက္တာဗ်ာ။ ထေအာ္မိလို႔ အကုန္လံုး ၀ိုင္းကန္ၾကတာ။ မနဲႀကီး ကိုယ့္ပါးစပ္ကို ဘရိတ္အုပ္လိုက္ရတယ္။ ဟ .. ဟ ေပ်ာ္သြားတာပဲ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ မဲကိုင္ဒိုင္လုပ္တဲ့ ေကာင္ပဲ မဲေပါက္သြားတယ္။ ကံဆိုးေပတာကိုး။

ကဲ .. ေမာင္ကံဆိုးေလးေရ။ သြားေပေတာ့ ကိုယ္တို႔ကေတာ့ ၿခံအျပင္ကေန ေစာင့္ေနေရာ့မယ္။ ေအာင္ႏိုင္သူေလသံေတြနဲ႔ ေျပာလိုက္ၾကတာပါ။ ဒီေကာင့္ခမ်ာ။ မ်က္ႏွာ မဲ့ရြဲ႕ၿပီး သိပ္သိပ္ကေလး ထြက္သြားရတယ္။ အဲ .. မဟုတ္ဘူး။ ၀င္သြားရတာပါ။ ေကာင္မေလး အခန္းက ဘယ္အခန္းလည္း ဆို တာ သူ႔ခ်စ္သူေတာင္ မသိတာ က်ေနာ္တို႔က ဘယ္လိုလုပ္သိမွာလဲ။ အခုေတာ့ ရင္ တဒိုင္းဒိုင္းနဲ႔ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကရတယ္။

၀င္သြားတဲ့ေကာင္က ဘယ္လို တခန္းထေနတယ္ မသိပါဘူး ေစာင့္ေနရတာ နာရီ၀က္ေတာင္ ၾကာေနၿပီး မထြက္လာေသးဘူး။ က်န္ခဲ့တဲ့ က်ေနာ္တို႔က ခ်စ္သူနဲ႔ ေတြရမယ့္ေကာင္က ၀ိုင္းေျပာၾက ျပန္တယ္။
“ဟဲ့.. ေကာင္။ မင္း သိပ္ၿပီး စိတ္လႈပ္ရွားမေနနဲ႔ေတာ့ ခုေလာက္ဆို ဟိုေကာင္နဲ႔ မင္း ခ်စ္သူတို႔ ေတြ႔လို႔ တျခားအေပါက္ကေန ထြက္သြားသလားမသိဘူး”။ ေနာက္တေယာက္က “ ေတာ္ၾကာ ... မင္း အထီးက်န္ျဖစ္ေနဦးမယ္ေနာ္ ... ဟ ... ဟ” ။ “ကဲ ... မင္း ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ေျပာကြာ”ဆိုၿပီး က်ေနာ္တို႔ တေတြ ၀ိုင္းေနာက္ၾကတာ ဒီေကာင္က မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ပါ။ က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကေပမယ့္ ဒီေကာင့္ခမ်ာ မေပ်ာ္ႏိုင္ပါဘူး။ ေစာင့္ေနတာက မိနစ္ေလးဆယ္ ျပည့္ေတာ့မယ္ ေလ။ အမွန္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ က်ေနာ္တို႔ ဒီလိုပဲ ေစာင့္ေနမယ့္အစား ေပ်ာ္စရာေလး ျဖစ္ေအာင္ ဒီေကာင့္ကို ၀ိုင္းေနာက္ေနၾကတာပါ။

တေယာက္က ... “ မင္းတို႔ နားေထာင္တဲ့ ေျခသံေတြ ထြက္လာၿပီ။” က်ေနာ္တို႔လည္း အျပင္ကေန အထဲကို ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ မွန္လိုက္ေလ။ ဘေခ်ာသားက ေကာင္မေလး လက္ကို ကိုင္ၿပီး ထြက္လာတာကိုး။ က်ေနာ္တို႔ အနားလည္း ေရာက္ေရာ။ “ေရာ့ ... မင္းေကာင္မေလး။ မင္းတို႔ တေနရာမွာ သြားေတြ႔ေတာ့ဆိုၿပီး” ေဒါသသံ နည္းနည္း ပါတယ္ထင္တယ္။ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္လည္း ေပ်ာ္သြားၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔ကိုေတာင္ မၾကည့္ေတာ့ဘူး။ ႏွစ္ေယာက္သား လစ္သြားတယ္။ ဘယ္ေနရာလည္းဆုိတာ က်ေနာ္တို႔ မသိၾကဘူးလို႔ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ကထင္ထား တာေလ။ ဟ .. ဟ

ေကာင္မေလးကို သြားေခၚထုတ္ခဲ့တဲ့ ေကာင္ကို က်ေနာ္တို႔ၾကည္လိုက္ေတာ့ အင္း ဘေခ်ာသားက ေခၽြးေတြ ထြက္ေနတာ မနည္းဘူး။ မ်က္ႏွာ။ ကိုယ္လံုး စသျဖင့္ အကုန္လံုးကိုပါပဲ။ က်ေနာ္တို႔လည္း ဒီေကာင့္ကို ၀ိုင္းေမးၾကတယ္။
“မင္း ဘယ္လိုလုပ္ ေကာင္မေလးကို ရေအာင္ေခၚထုတ္လာလဲကြ”ေပါ့။
ဒီမွာတင္ ဒီေကာင္က မေျပာခ်င္ေျပာခ်င္ မ်က္ႏွာနဲ႔ “မင္းတို႔က ေမးႏိုင္တာေပါ့ေလ .. ငါ့မွာေတာ့ ေကာင္မေလး အခန္းကို လိုက္ရွာရတာ အခန္းက ေလးခန္းေတာင္ရွိတယ္.. ဟိုေကာင့္ ေကာင္မေလးက ဘယ္ေနရာမွာလဲ ငါမွမသိတာ။ ဒါနဲ႔ ငါလည္း ထရံေပါက္ကေန လိုက္ေခ်ာင္းေနရ တာ။ မလြယ္ဘူးကြ။ ေကာင္မေလး အေဖနဲ႔ အေမေတြ။ အကိုေတြ ႏိုးလို႔ကေတာ့ မလြယ္ပါဘူး။ သိသြားလို႔ကေတာ့ ငါတို႔ အကုန္လံုး ရံုးေရာက္ကုန္မွာေလ။ ငါလည္း စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ လိုက္ေခ်ာင္းတာ။ ဟဲ .. ဟဲ အဲဒီမွာေလ အဘိုးႀကီးနဲ႔ အဘြားႀကီး ဖတ္ၿပီး ေနၾကတာေတြ႔တယ္။ (တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ဖတ္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနၾကတာကို ေျပာတာပါ။ တမ်ဳိးမထင္နဲ႔)။ အဲဒါနဲ႔ ငါလည္း နာရီေတာ္ ေတာ္ၾကာ ေကာင္မေလးကို ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ စိတ္ရွည္ရွည္ထားၿပီး ရွာေနရတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ငါ နာရီ၀က္ေက်ာ္ ၾကာသြားတာပါ။ အဲဒီလိုၾကာၿပီးမွ ေကာင္မေလးကို ေတြ႔တယ္။ ေကာင္မေလးက ေတာ္တာ္ အိပ္ပုတ္ႀကီးတယ္ကြာ။ ငါ ေခၚတာေတာင္ မၾကားႏိုင္ဘူး။ အိပ္ေနတာက သူမ်ားေတြ ေပ်ာ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဒီေကာင္မေလးက အိပ္ေပ်ာ္ႏုိတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ သူ႕ေကာင္ေလးကို သတိ ေတာင္ ရပါ့မလားမသိပါဘူး။ ဒါနဲ႔ လည္း ထရံေပါက္ၾကားကေန တုတ္တေခ်ာင္းထိုးထည့္ၿပီးေတာ ႏိုးရတယ္။ ေတာ္ပါေသးရဲ႕ ေကာင္မေလးက မေအာ္လို႔က ေအာ္မ်ား ေအာ္လိုက္ရင္ မေတြးရဲစရာကြာ။ ငါလည္း ေကာင္မေလး ႏိုးႏိုးခ်င္း ငါ့နာမည္ေျပာျပလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ နင့္ေကာင္ လာေခၚခိုင္းတာလို႔ နင့္ေကာင္က အျပင္မွာ ေစာင့္ေနတယ္ ျမန္ျမန္ထ လိုက္ခဲ့။ ဒါပဲဆိုၿပီး ငါေစာင့္လိုက္ရေသးတယ္။ မေခ်ာသားကလည္း မယံုဘူးလားမသိပါဘူး။ ငါ ငါးမိနစ္ေတာင္ ေစာင့္ရေသးတယ္။ မေခ်ာသား ေအာက္လည္းေရာက္ေရာ မင္းတို႔ဆီ လက္ကိုဆြဲ ေခၚခဲ့တာကြ။ ထီြး … မလြယ္ဘူး။ ကဲ .. ဇာတ္လမ္း က ဆံုးၿပီး ဟိုႏွစ္ေယာက္ကို သြားေခ်ာင္းဖို႔ က်န္ေသးတယ္ ျမန္ျမန္လုပ္” ဆိုၿပီး အဲဒီေကာင္ ေလာေဆာ္လိုက္တယ္။ က်ေနာ္တို႔လည္း အဲဒါၾကေတာ့ ျမန္သား။ ဟိုႏွစ္ေယာက္ထြက္သြားတဲ့ ေနရာ ေရာက္ေတာ့ … အင္း သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ “ခစ္ ခစ္ .. ဟိ ဟိ”ေတြ ရယ္ေနလို႔။

သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ေျပာစကားေတြ နားေထာင္။ သူတို႔ ဘာေတြမ်ားလုပ္မလဲလို႔ ၾကည့္ေနၾကတာ။ တေယာက္မွလည္း အသံမထြက္ရဲဘူး။ ထြက္လို႔ကေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ထေျပးမွာကိုပါ။ အဲဒီလိုမ်ဳိး ၾကည့္ေနတုန္း။ က်ေနာ္တို႔ထဲမွာ တေယာက္ထက္ေလ်ာ့ေနတယ္။ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မေတြ႔ေတာ့ဘူး။

က်ေနာ္ထင္တယ္။ နာရီ၀က္ေတာင္ မၾကာဘူး။ ေပ်ာက္သြားတဲ့ေကာင္ ျပန္ေရာက္လာတယ္။ မ်က္ႏွာ က ဖူးေနၿပီ။ ဒီေကာင္ ျပႆနာျဖစ္ခဲ့ၿပီဆိုတာ သိလိုက္ၾကတယ္။ ဒီေကာင္က ခံရတာကို အၿငိမ္မေန ႏိုင္ဘူး။ ပါးစပ္က ပြစိ .. ပြစိနဲ႔ ပဌာန္းရြတ္ေနတယ္။ က်ေနာ္တို႔ကို မဲဆြယ္ေနတယ္ေလ။ သူ႔ကို ခ်လိုက္ တဲ့ေကာင္ေတြကို သြားျပန္ခ်မယ္ တကဲ .. ကဲပဲ။ တားလို႔လဲမရဘူး။ က်ေနာ္တို႔လည္း အဲဒီလိုျဖစ္ေန ေတာ့ ဟိုႏွစ္ေယာက္ ခ်ိန္းေတြ႔ေနတာကို က်ေနာ္တို႔က ေခ်ာင္းၾကည့္တယ္ဆိုတာ ေပၚကုန္ၿပီေပါ့ဗ်ာ။ ဟိုႏွစ္ေယာက္လဲ စိတ္တို။ ခံရတဲ့ ေကာင္ကလည္း ပြစိ .. ပြစိနဲ႔ဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ထဲမွာ စိတ္ျမန္လက္ျမန္။ ေဒါသႀကီးတတ္တဲ့ တေကာင္ပါတယ္။ ဒီေကာင္ “၀ုန္း” ဆို ထေျပာတယ္။
“ကဲ မင္း ျဖစ္ခ်င္တာကို ငါတို႔ လုပ္ေပးမယ္။ ကဲ … ဟဲ့ေကာင္ေတြ ေတြ၀မေနနဲ႔ သြားခ်မယ္ .. လာ။” ဆိုေတာ့ အားလံုးလည္း မေနႏုိင္ဘူး။ ခ်ီတက္သြားၾကတယ္။ ဒီထဲမွာ ခ်စ္သူနဲ႔ ေတြ႔တဲ့အေကာင္လည္း ပါတယ္။ သူ႔ေကာင္မေလးကိုေတာ့ သူ႔အိမ္ အရင္ျပန္ပို႔ေပးလိုက္တယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ က်ေနာ္တို႔အားလံုး ရန္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေနရာကို အေရာက္သြားၾကတယ္။

ေရာက္ပါၿပီ။ က်ေနာ္တို႔ေကာင္ ခံခဲ့ရတဲ့ေနရာကိုပါ။ အားပါးပါး ဒီေကာင္ခံရမွာေပါ့ ဟိုဘက္က ေကာင္ေတြက လူဆယ္ေယာက္ေတာင္ဆိုေတာ့ မခံရပဲ ေနမလား။ က်ေနာ္တို႔ေတာင္ နည္းနည္း ရွိန္သြားတယ္။ အဲဒီထဲမွာ က်ေနာ္က သတၱိနည္းတယ္ဗ်။ ကိုယ့္အသားနာမွာကို အရမ္းစိုးရိမ္တယ္။ ရန္လည္း မျဖစ္ခ်င္ဘူး။ က်ေနာ့္ ေကာင္ေတြကို ထိန္းၾကည့္ပါေသးတယ္။ မရေတာ့ဘူး။ ဘာမေျပာ .. ညာမေျပာ သြားဆြဲထိုးၿပီေလ။ က်ေနာ္က ေနာက္ဆံုးကေန လိုက္သြားရတယ္။ ေတာ္ေသးတယ္။ က်ေနာ္နဲ႔ ခ်ရမယ့္အေကာင္က နည္းနည္း ေသးလို႔။ က်ေနာ္ကလည္း ဗလကလည္း မရွိတာနဲ႔ေလ အံကိုက္ျဖစ္သြားတယ္။ ဖိုက္ .. ၾကပါၿပီဗ်ာ။ က်ေနာ္တို႔ ျဖစ္တဲ့ေနရာက ေခ်ာင္းေဘး။ ကြက္လပ္ေနရာ မွာဆိုေတာ့ ရွင္းေနတာပဲ။ လကလည္း သာေနတယ္။ က်န္တဲ့ေကာင္ေတြကေတာ့ ႏြားသိုး ႀကိဳးပ်က္ သြားသလိုပါပဲ။ နတ္ပူးသလို ခ်ၾက။ ဖိုက္ၾကေတာ့တာပါပဲ။ က်ေနာ္နဲ႔ က်ေနာ့္ရန္သူကေတာ့ မဖိုက္ၾကေသးဘူး။ ဘယ္သူ အရင္ခ်မလဲလို႔ တေယာက္ကို တေယာက္ၾကည့္ေနၾကတာပါ။

အဲဒီလို တေယာက္ကို တေယာက္ ၾကည့္လိုက္။ ဟိုလွည့္လိုက္။ ဒီလွည့္လိုက္နဲ႔ ဟိုေကာင္ေတြ ခ်တာ ေမာလို႔ ၿပီးကုန္တဲ့အထိ က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္က မဖိုက္ရေသးဘူး။ ကံေကာင္းတယ္လို႔ ေျပာရမလား ေတာ့မသိဘူး။ က်ေနာ္ကလည္း ရန္မျဖစ္ခ်င္တာနဲ႔ဆိုေတာ့ သူ႔ဖက္လည္း အဲဒီလိုပဲလားေတာ့ မသိဘူး က်ေနာ့္အဖို႔ေတာ့ ကံေကာင္းတယ္။ အသားလည္း မနာေတာ့ဘူး။ က်ေနာ့္ေကာင္ေတြကို ျပန္ေခၚလာ ရေတာ့တယ္။ ဟ … ဟ .. ဟ က်ေနာ့္ေကာင္ေတြကေတာ့ နဖူးကြဲတဲ့လူက ကြဲ။ လက္။ တံေတာင္ေစ့ ေတြ ကြဲသူက ကြဲေပါ့။ က်ေနာ္တို႔လည္း ၾကာၾကာမေနရဲဘူး… ေတာ္ၾကာ လံုၿခံဳေရးေတြ ေရာက္လာရင္ အားလံုး အခ်ဳပ္ထဲမွာေနရမယ္။ လံုၿခံဳေရးေတြကို ကရင္ေတြေခၚတာကေတာ့ (ဘီဘဲလ္)ေပါ့။

က်ေနာ္တို႔လည္း ကိုယ့္ေနရာကို ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ က်ေနာ္က ပတ္တီးေတြ သြားယူေပးရေတာ့တာပါပဲ။

က်ေနာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းတသိုက္ရဲ႕ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔ (ေဆးေပါင္းခတဲ့ ည)ကို ျဖတ္သန္းခဲ့ၾက တာ ၾကာပါၿပီး။ အခု ျပန္လည္ေျပာျပရင္း က်ေနာ့္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းအားလံုးကို ေဆးေပါင္းခတဲ့ည ေရာက္တိုင္း အဲဒီအမွတ္တရေလးေတြကို သတိရေနတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ဒီမွာတင္ က်ေနာ္ ေျပာလိုက္ပါတယ္ဗ်ာ။ (က်ေနာ္တို႔ ေဆးေပါင္းခညမွာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ အမွတ္တရေလးေတြကို ေျပာျပ လိုက္တာပါ)

ကဲ … ဒီေလာက္ဆို က်ေနာ့္ရဲ႕ “တန္ေဆာင္မုန္းလ ေဆးေပါင္းခ” အေၾကာင္းက လံုေလာက္သြားၿပီ ထင္ပါတယ္ေနာ္။ အားလံုး ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစဗ်ာ။

Posted in: အမွတ္တရ စာစု