ေၾကမြသြားတဲ့ မွန္ကြဲေတြရဲ႕ ည

တကမၻာလံုးမွာ ရွိေနတဲ့
ျမန္မာျပည္သူအေပါင္းတို႔
ႏိုးထၿပီး ႀကိဳးႀကိဳးစားစား။ အားမာန္အျပည့္နဲ႔
နအဖစစ္အစိုးရ အၿပီးတိုင္ ထြက္သြားေစဖို႔ လြတ္လပ္တဲ့
ယံုၾကည္မႈအျပည့္ရွိတဲ့ ေျခလွမ္းေတြနဲ႔ စ လွမ္း ပါေတာ့ ---

ဒါဟာ ကဗ်ာတပုဒ္မဟုတ္ပါ။ ေၾကမြသြားတဲ့ မွန္ကြဲေတြရဲ႕ ညႏွင့္အတူ တပိုင္းတပ်က္ ညေလး ထဲက လူငယ္တေယာက္ရဲ႕ အေတြးစ။ အေတြးေခၚရဲ႕ ေပ်ာ္၀င္မႈ အပိုင္းအစေလးပါ။ ဒီေပ်ာ္၀င္မႈ အပိုင္းအစေလးဟာ “ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ႏွင့္ ဒီပဲယင္း” ေၾကမြသြားတဲ့ မွန္ကြဲေတြရဲ႕ ညဆိုတဲ့ ညအေမွာင္ထု ႏွင့္အတူ ႏိုးထလာတဲ့ လူငယ္တေယာက္ရဲ႕ စကား။

ျပည္သူလူထုေတြ ရင္ဆိုင္ႀကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ အခက္အခဲ။ ျပႆနာ။ ဒီလို အတိဒုကၡေရာက္ေနရ တာကို ၾကည့္ၿပီး။
က်ေနာ့္ ရင္ထဲမွာ ေဖာ္ျပႏိုင္စြမ္းတဲ့ ခံစားမႈမ်ဳိးကို ခံစားေနရပါတယ္။ က်ေနာ္လည္း ဒီလိုအျဖစ္ စနစ္ႀကီးထဲကို လွမ္း၀င္ေနရသူ။ ေရာက္ေနရသူ လူသားတေယာက္ပါပဲ။ က်ေနာ္ ဒါေတြေျပာလိုက္ ေတာ့ အ့ံၾသၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ျပည္သူလူထု အေတာ္မ်ားမ်ား ဒီလိုအျဖစ္စနစ္ႀကီးထဲကို မေရာက္ခ်င္ပဲ ေရာက္ေနၾကတဲ့။ မလွမ္းခ်င္ပဲ လွမ္းေနရတဲ့ လူသားေတြပါပဲ။
က်ေနာ္ဟာ အတိဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ ျပည္သူလူထုကို စာနာသနားမိၿပီး ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ကို ေရးဖြဲ႔မိျဖစ္သြားပါတယ္။ ကဗ်ာလို႔ ဆိုလိုက္ေပမယ့္ ကဗ်ာေကာ ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား။ က်ေနာ္ ေရးဖြဲ႔လိုက္ တာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ ကဗ်ာလို႔ပဲ ဆိုလိုက္ပါစို႔ေနာ္။ ဒီကဗ်ာကို တပါထဲ ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ ခံစားဖတ္ ႐ႈၾကပါ။

“ေၾကမြသြားတဲ့ မွန္ကြဲေတြရဲ႕ ည”

x ေၾကမြသြားတဲ့ မွန္ကဲြေတြရဲ႕ ည
၀မ္းတြင္းက မီး
ငါးစိမ္းသည္တို႑ရဲ႕ ေဒါသ
သားေကာင္မမိတဲ့ က်ားလို
ေဒါသူပုန္ ထ မယ့္ည။
x ေၾကမြသြားတဲ့ မွန္ကြဲေတြရဲ႕ ည
အကယ္၍
ဒါေတြ ေမွာင္အတိက်
ဒါေတြ သံုးမရ မွန္ကြဲေတြ
ၿဖိဳခြင္း လွဲက်င္း ပစ္သလို
တဏွာ။ ေငြ။ အာဏာတို႔မွာ
ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္လို႔ ရမွာလား
၀ိသမေလာဘသားေတြ
က်ဴပင္ခုတ္။ က်ဴငုတ္မက်န္
သက္ဆံုးတိုင္ ၿဖိဳခြင္းၾက။
x ေၾကမြသြားတဲ့ မွန္ကြဲေတြရဲ႕ ည
မွန္ကဲြ မွန္စ
ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ႏိုင္ေပမဲ့
ဒုကၡေရာက္သူ
အိုးမဲ့အိမ္မဲ့သူ
ေသေၾကရသူ
ႏိုင္ငံမဲ့ျဖစ္ရသူတို႔ကို ေပ်ာ္ေမႊ႔
ၾကည္ႏူးေနရွာတဲ့
ေၾကမြသြားတဲ့ မွန္ကြဲေတြရဲ႕ ည။ ။

••••••••
“အမွန္တကယ္ေတာ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြက မွန္ကြဲေတြထက္ေတာင္ ဆိုးသထက္ဆိုးလာပါတယ္။
မွန္ကြဲ မွန္စေတြကိုသာ ရွင္းလင္း ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္လို႔ရေပမယ့္၊
တကယ့္လူေတြ ေသေၾကၾက။ ဒုကၡေရာက္ရ။ အိုးအိမ္မဲ့ျဖစ္ရ။ ႏိုင္ငံမဲ့ျဖစ္ရတာေတြကို၊
ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္လို႕ ရႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ တကယ့္ကို ေၾကကြဲစရာေကာင္းတဲ့ အျဖစ္စနစ္ေတြပါပဲ။”
••••••••

ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ကေန စလာတဲ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ စနစ္မီးဟာ စၿပီးေလာင္စြဲခဲ့ တာ ၾကာေနပါၿပီ ယေန႕ထိတုိင္ေပါ့။
ယခုဆိုရင္ (၁၈)ႏွစ္ကာလကိုေတာင္ ခရီးေတာ္ေတာ္ေပါက္ေရာက္ေနပါၿပီ။ စစ္အာဏာရွင္တို႔ ရဲ႕ ဖိႏွိပ္မႈေတြ။ ႏွိပ္စက္မႈေတြ။ မတရားလုပ္ေဆာင္မႈေတြက၊
ယေန႔ထိ ရွိေနဆဲပါပဲ။ ယေန႔တိုင္ မင္းမူေနဆဲ
ဒါေတြကို ပေပ်ာက္ေစဖို႔ဟာ လြယ္လြယ္ကူကူ ရွင္းလင္းႏိုင္မတဲ့လား
တကယ္ေတာ့ ဒီဟာကို ပေပ်ာက္ေစဖို႔ဟာ ျပည္သူလူထုတစ္ရပ္လံုး အံုၾကြခဲ့တဲ့ (၈.၈.၈၈) ဆို တဲ့ အေရးေတာ္ပံုႀကီးဟာ ေပၚေပါက္လာခဲ့တယ္။
အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ ဖိႏွိပ္မႈဒဏ္ေတြကို မခံႏိုင္လို႔ အံုၾကြလာခဲ့တာ ယေန႔ထိဆိုပါေတာ့
(၁၈) ႏွစ္ခရီး ေပါ့
ဒီ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုႀကီးရဲ႕ အက်ဳိးဆက္ေတြေၾကာင့္လဲ
ပါတီ။ အဖြဲ႔အစည္း။ ေတာ္လွန္ေရးအင္အားစု။ ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္း။ ဒီမိုကေရစီအင္အားစု စတာေတြ ေပၚေပါက္လာခဲ့ၾကတာ အားလံုးေသာ လူေတြအသိပါ။
တကမၻာလံုးမွာ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတြ။ ဖြံ႔ၿဖိဳးဆဲဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတြ တက္လွမ္းေနၾက။ ျဖစ္တည္ ေနၾက။ ေရာက္ေနၾကေပမယ့္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ ဒီမိုကေရစီကို မျမင္ရေသးပါဘူး။ နအဖစစ္အုပ္စု ေတြက ေအာ္ေနၾကတယ္။ ဘာတဲ့၊ ေခတ္မီတဲ့ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္သစ္ကို တက္လွမ္းေနပါတယ္ဆို တဲ့ စကားပဲ။ တကယ္ေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြားကို လုပ္ေနၾကသူေတြပါ။ အမ်ားျပည္သူသိေအာင္ ေအာ္ ေအာ္ေနေပမယ့္ တကယ့္လက္ေတြမွာေတာ့ ျဖစ္မလာပါဘူး။ ဒါနဲ႔ တဆင့္ေျပာရရင္ သူတို႔ရဲ႕ လက္ရွိအာဏာကို တည္ၿမဲဖို႔အတြက္ကိုသာ အစြမ္းကုန္။ အစြန္းဆံုးထိေအာင္ လုပ္ေနတာဟာ ဒါ ဒီမိုကေရစီထြန္းကားဖို႔အတြက္တဲ့
ယေန႔ထိ လက္ရွိျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံကို ေရာက္ဖို႔ေ၀းစြ။ စစ္အာဏာရွင္ (စစ္တပ္ ရဲ႕ အုပ္စိုးျခယ္လွယ္မႈေတြ) ဟာ
ကေန႔ထိ ေသာင္းက်န္း။ မတရားဖိႏွိပ္။ ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်တာေတြကို လုပ္ေနဆဲ၊ ရွိေနတုန္းပါပဲ။
ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေရာက္ဖို႔ အလွမ္းကြာေ၀းေနဆဲပါပဲ။ ဒါေပမယ့္လို႔ က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ ဒီလို အလွမ္းကြာေ၀းေနတာ သိေနေပမယ့္
စိတ္ဓါတ္ကေတာ့ က်မသြားပါဘူး။ ဘယ္ေတာ့မွလည္း က်သြားမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ဒါဟာ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ပဲ။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ အသိစိတ္ေတြထဲမွာေတာ့ တေန႔ (မေ၀းေတာ့ တဲ့ေန႔) က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ နအဖစစ္အုပ္စုလက္ေအာက္ကေန လြတ္ေျမာက္လိမ့္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ေနတယ္။
တကယ္လဲ အၾကြင္းမဲ့ ခိုင္မာျပတ္သားစြာကို ယံုၾကည္ေနပါတယ္။
ျပည္သူလူထုေတြရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အလင္းေရာင္ျဖစ္တဲ့ ဒီမိုကေရစီႀကီးကေတာ့ ထြက္ေပၚလာ ပါလိမ့္မယ္။
ဒီလို ျပည္သူလူထုေတြရဲ႕ ရင္ထဲမွာ အသည္းႏွလံုးထဲမွာ ယံုၾကည္ကိန္းေအာင္းေနတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ေတာက္ပလာေစဖို႔
ႀကိဳးစားလုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ ျပည္တြင္း/ပက ပါတီေခါင္းေဆာင္ေတြ။ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ ေတြ။ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေရး အဖြဲ႔အစည္းေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈနဲ႔အတူ ျပည္သူလူထုႀကီးတရပ္ လံုး ပါ၀င္လုပ္ေဆာင္ေနၾကပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ လူထုေခါင္းေဆာင္ အေမေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈေအာက္မွာ တက္တက္ၾကြၾကြနဲ႔ အားက်ဳိးမာန္တက္ ပါ၀င္လုပ္ေဆာင္ေနၾကသူေတြ အေျမာက္အမ်ားပါ။
အေမစုကိုယ္တိုင္ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ခံရေပမယ့္လည္း အေမစုရဲ႕ ခိုင္မာတဲ့ စိတ္ဓါတ္ ေတြ။ ေမတၱာတရားေရွ႕ထားတဲ့ စိတ္ေနစိတ္ထားေတြ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို လက္ကိုင္ျပဳထားတဲ့ အေမစုရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ေတြေအာက္မွာ အားလံုးေသာ ျပည္သူေတြက က်ရာကိုယ့္အခန္းက႑ကေန လုပ္ေဆာင္ေန ၾကပါတယ္။ ဒီလူေတြအားလံုးဟာ ဒီမိုကေရစီရရွိဖို႔ ႀကိဳးစားေနၾကသူေတြပါ။
ဒီလို ဒီမိုကေရစီရရွိဖို႔ လုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ ပါတီ။ အဖြဲ႔အစည္း။ တပ္ေပါင္းစုေတြကို ႏိုင္ငံေရးမ လုပ္ႏိုင္ေအာင္ မရမက ရတဲ့နည္းနဲ႔ ပိတ္ပင္။ ေႏွာင့္ယွက္။ ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်တာေတြ လုပ္လာေနတာ
ယေန႔မွာဆို ပိုမိုဆိုး၀ါးလာတာ ေတြ႔ ေတြ႔ေနရပါတယ္။
အဲန္အယ္လ္ဒီပါတီကို နအဖစစ္အုပ္စုက မတရားသင္းအျဖစ္ ေၾကညာႏိုင္တယ္။ အေထာက္ အထားအခုိင္အလံု ရရွိထားပါတယ္ဆိုတဲ့ စကားေတြ၊
ပါတီအဖြဲ႔၀င္ေတြကိုလည္း ၿခိမ္းေျခာက္ဖိအားေပးၿပီး ပါတီကေန ႏုတ္ထြက္ေအာင္လည္း လိုက္ ေႏွာင့္ယွက္ေနတာေတြ နအဖစစ္အုပ္စုပိုင္ သတင္းစာေခါင္းႀကီးပိုင္းေတြမွာ။ အသံလႊင့္မီဒီယာေတြမွာ
အဲန္အယ္လ္ဒီပါတီ။ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသား။ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုအဖဲြ႔အစည္း။ တပ္ေပါင္းစုအဖြဲ႔အစည္း။ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းေတြအားလံုးကို
သူတို႔ပိုင္ မီဒီယာသတင္းဂ်ာနယ္ေတြကေနတဆင့္ ထိုးႏွက္တိုက္ခိုက္လာတာကို ပိုပိုၿပီးေတာ့ ေတြ႔ ေတြ႔လာရပါတယ္။
နည္းလမ္းမ်ဳိးစံုကို သံုး။ အမ်ဳိးမ်ဳိး ေႏွာင့္ယွက္။ အမ်ဳိးမ်ဳိး ဖိအားေတြ ေပးလာပါတယ္။
နည္းလမ္းစံုလို႔ဆိုလိုက္ေပမယ့္ တကယ္တန္းလည္း အားထားကားကိုးေနတဲ့။ လက္ကိုင္တုတ္ အျဖစ္ အသံုးျပဳေနတဲ့ ႀကံ့ဖြတ္ေတြကို ပိုမိုၿပီးေတာ့ ထုတ္သံုးေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါဟာ နအဖရဲ႕ အေရးပါတဲ့ လက္နက္တခုပါပဲ။
ႀကံ့ဖြတ္ေတြကို အရက္စက္ဆံုး အစြမ္းကုန္ ထုတ္သံုးလိုက္တာ ဒီပဲယင္းအေရးအခင္းမွာေပါ့။
ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို ဒီအေရးအခင္းဟာ ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလံုးသာမက ကမၻာတ၀ွမ္းကိုေတာင္ တုန္လႈပ္သြားေစခဲ့ပါတယ္။ တုန္လႈပ္ရံုတင္မက အလြန္အင္မတန္မွကို ေၾကကြဲစရာ အေရးအခင္းပါ။
ဒါဟာ နအဖေတြရဲ႕ ႀကံ့ဖြတ္ကို ထုတ္သံုးလိုက္ျခင္းရဲ႕ ေျခလွမ္းအစလို႔ ဆိုရမွာေပါ့။
ေၾကကြဲစရာေကာင္းတဲ့ ရက္ရက္စက္စက္ ရိုက္ႏွက္ပစ္သတ္ခဲ့တဲ့ ဒုတိယ အေရးအခင္းလို႔ ေတာင္ ဆိုရပါမယ္။
ေနာက္ၿပီးေတာ့လည္း နအဖစစ္အုပ္စုက လမ္းျပေျမပံု (၇)ခ်က္လို႔ ေၾကြးေၾကာ္ေနတာကိုလည္း ၾကားေနရပါတယ္။ က်င့္သံုးေနၾကတာကိုလည္း ေတြ႔ေနရပါတယ္။
ေညာင္ႏွစ္ပင္ ညီလာခံကိုလည္း က်င္းပမၿပီးႏိုင္ေသးတဲ့ ညီလာခံႀကီးကို ဆက္လက္ၿပီးေတာ့ က်င္းပလိုက္။ ရပ္နားလိုက္နဲ႔ ေဟာ္ အခုၾကည့္ ဒီႏွစ္ကုန္ရင္ ၿပီးမယ္ဆိုပဲ။ ေျပာလာျပန္ပေကာ။
ဒါေၾကာင့္ ျပန္လည္ၿပီး ေညာင္ႏွစ္ပင္ ညီလာခံႀကီးကို စတင္ပါမယ္တဲ့ ဒီႏွစ္ကုန္ေပါ့။ ဒါဟာ နအဖစစ္အုပ္စုရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြေပါ့။
တဖက္မွာျဖင့္လည္း အဲန္အယ္လ္ဒီပါတီဘက္က နအဖစစ္အုပ္စုရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြကို တန္ျပန္ တုန္႔ျပန္ေနပါတယ္။
အဲန္အယ္လ္ဒီပါတီသာမက အျခားပါတီေတြ။ ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္းေတြ။ ဒီမိုကေရစီအင္အားစု အဖြဲ႔အစည္းေတြ။ တပ္ေပါင္းစုေတြ။ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းေတြကလည္း စြမ္းစြမ္းသမံ တုန္႔ျပန္လုပ္ ေဆာင္ေနၾကတာကိုလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။
ဒါေတြကို သိရ။ ၾကားရ။ ျမင္ရတာဟာ က်ေနာ့္တို႔အဖို႔ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို အားရေက်နပ္လွပါ တယ္။
ဒါေပမဲ့လို႔ က်ေနာ္တို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေရာင္ျခည္ကေတာ့ ျဖစ္မလာေသးပါဘူး။ ေၾသာ္ ဒါနဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေရာင္ျခည္ျဖစ္မလာဘူးလို႔ ဆိုလိုက္ေပမယ့္ ၾကားရတဲ့။ ဖတ္ရတဲ့ သတင္းစကားေတြက ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကို အင္းအားထပ္တိုး ေစပါတယ္။
ဒီသတင္းစကားေတြကေတာ့ က်ေနာ္တို႔အားလံုး သိထားၿပီးျဖစ္တဲ့ နအဖကို တစ္ကိုယ္ေတာ္ ဆႏၵျပခဲ့တဲ့ ဆရာႀကီးေဒါက္တာဆလိုင္းထြန္းသန္းတို႑လို အၾကမ္းမဖက္တဲ့နည္းနဲ႔ တုန္႔ျပန္ရမယ္ဆို တဲ့ ဆရာႀကီးရဲ႕ စကားသံေတြ၊
ေနာက္ၿပီးေတာ့ သတၱိခဲ မစုစုေႏြးတို႔လို အခုတခါ ေရွ႕ေနႀကီးဦးေအးျမင့္တို႔လို လူမ်ဳိးေတြက ကိုယ္စြမ္းရွိသမွ် လႈပ္ရွာားေဆာင္ရြက္မႈေတြ၊ သူတို႔ရဲ႕ တက္ၾကြတဲ့ လႈပ္ရွားမႈေတြေၾကာင့္
က်ေနာ္တို႔ ျပည္သူေတြအဖို႔ အားရွိလာေအာင္ အားေဆးတစ္ခြက္ ေသာက္ရသလိုပါပဲ။
ဆရာႀကီးရဲ႕ အၾကမ္းမဖက္တဲ့ လက္နက္ကိုင္စြဲမယ္ဆိုတဲ့ စကားအတြက္ေၾကာင့္ က်ေနာ္ ငယ္ငယ္ေလးထဲက ဖတ္ရတဲ့ အိႏိၵယႏိုင္ငံရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဖခင္ႀကီး မဟတၱမဂႏီၵကို သြား အမွတ္ရမိပါ တယ္။
ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဖခင္ႀကီးျဖစ္တဲ့ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းတို႔ကို သြား အမွတ္ရမိပါတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ မစုစုေႏြးရဲ႕ အမွန္တရားအတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္မယ္။ ဖိႏွိပ္တာ ကို မခံဘူးဆိုတဲ့ စကား၊ ဦးေအးျမင့္ရဲ႕ က်ေနာ္က ဥပေဒသမား ေရွ႕ေနတေယာက္ ျပည္သူ႔ေရွ႕ကေန ရပ္တည္ေပးမယ္ဆိုတဲ့စကားေတြေၾကာင့္ အရင့္အရင္က လြတ္လပ္ေရးဖခင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း တို႔၊ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္တို႔၊ သခင္ဗဟိန္းတို႔ စသည့္ သခင္ေခါင္းေဆာင္ေတြကို သြား အမွတ္ရမိပါတယ္။ ဒီလိုအမွတ္ရမိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္
က်ေနာ့္ရင္ထဲမွာ ဒါမွမဟုတ္ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ရင္ထဲ။ အသည္းႏွလံုးထဲမွာ ယံုၾကည္မႈေရာင္ ျခည္ ရိပ္ခနဲ႔ ရိပ္ခနဲ႔ ေျပး ေျပးလာပါတယ္။
က်ေနာ့္တေယာက္ထဲတင္မဟုတ္ ျပည္သူလူထုႀကီးကပါ ႏိုးၾကားမႈေတြ။ ထၾကြမႈေတြ ထြက္က် လာေတာ့မွာပါလို႔ က်ေနာ္ ထင္ပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္မႈဟာ တေန႔မွာ အက်ဳိးအျမတ္ကို ရရွိ လိမ့္မယ္လို႔ က်ေနာ္ ေမွ်ာ္လင့္မိသလို ျပည္သူလူထုႀကီးကလည္း ယံုၾကည္လက္ခံေနပါလိမ့္မယ္။
ဒါက တပိုင္းေပါ့။ ေနာက္ၿပီး မၾကာေသးခင္ကမွ နအဖစစ္အစိုးရရဲ႕ မတရားလုပ္ေဆာင္မႈေတြ ထပ္ေပၚလာပါေသးတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ (၅)ဦးကို ထပ္မံ ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်လိုက္တာေတြပဲေပါ့။ နအဖရဲ႕ ဒီလို မတရားတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြကို
က်န္ေနေသးတဲ့ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြက ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ (၅)ဦးကို ျပန္လြတ္ေပးေရး၊ အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲမွာ အက်ဥ္းက်ခံေနရတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားအားလံုး ျပန္လြတ္ေပးေရး စတာေတြကို ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြက ျပည္သူလူထုေတြနဲ႔ အတူ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့နည္းနဲ႔ ဆုေတာင္းပြဲေတြ လုပ္လာတာ။ အျဖဴေရာင္လႈပ္ရွားမႈေတြ လုပ္လာတာ ေနာက္ၿပီး ျပည္သူ႔ဆႏၵျပဳလႊာ လက္မွတ္ထိုးလႈပ္ရွားမႈေတြ လုပ္ေဆာင္လာတာေတြ၊ က်ေနာ္ တို႔တေတြ ျပည္သူလူထုအားလံုးက ေတာ္ေတာ့္ကို အားရ၀မ္းသာျဖစ္ၾကတယ္။
ဒီလိုလုပ္ေဆာင္မႈေတြဟာ တေန႔တျခား ပိုမိုထူးျခားေျပာင္းလဲလာတာပါပဲ။ မျမင္ရေသးတဲ့ ဒီမိုကေရစီကို က်ေနာ္တို႔တေတြ ျပည္သူလူထုအားလံုးရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တေနတဲ့ေန႔ကို ေရာက္ ေတာ့မွာလားလို႔ ျပည္သူလူထုေတြရဲ႕ ရင္ထဲ။ အသည္းႏွလံုးၾကားထဲမွာ ကိုယ္စီကိုယ္စီ ရွိေနၾကပါၿပီ၊
အေရွ႕က အလင္းျပေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြနဲ႔အတူ က်ေနာ္အပါအ၀င္ ျပည္သူလူ ထုတရပ္လံုးက ဆထက္ထမ္းပိုး ပါ၀င္ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ၾကမွာပါ။
က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာကေတာ့ အဘက္ဘက္က အဖြဲ႔အစည္းေတြ။ ပါတီေတြ။ တပ္ေပါင္းစုေတြ ႀကိဳးစားပမ္းစား လႈပ္ရွားေနတာေတြကို ျပည္သူလူထုႀကီးကလည္း ေထာင့္စံု။ ေပါင္းစံုကေန အစြမ္း ကုန္ အားျဖည့္ကူညီၾကပါလို႔ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ေမတၱာရပ္ခံခ်င္ပါတယ္။ ျပည္သူတေယာက္အေနနဲ႔ေပါ့။


••••••••
“အမွန္တကယ္ေတာ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြက မွန္ကြဲေတြထက္ေတာင္ ဆိုးသထက္ဆိုးလာပါတယ္။
မွန္ကြဲ မွန္စေတြကိုသာ ရွင္းလင္း ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္လို႔ရေပမယ့္၊
တကယ့္လူေတြ ေသေၾကၾက။ ဒုကၡေရာက္ရ။ အိုးအိမ္မဲ့ျဖစ္ရ။ ႏိုင္ငံမဲ့ျဖစ္ရတာေတြကို၊
ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္လို႕ ရႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ တကယ့္ကို ေၾကကြဲစရာေကာင္းတဲ့ အျဖစ္စနစ္ေတြပါပဲ။”
••••••••

မာန္လႈိင္းငယ္
၃ - ၁၂ - ၂၀၀၆

Posted in: ေဆာင္းပါး