ေမွာင္ႀကီးမည္းႀကီး အလင္းရွာသူ

ေမွာင္ႀကီးမည္းႀကီး အလင္းရွာသူ

ေမွာင္ႀကီးမည္းႀကီး အလင္းရွာသူ

ဘ၀ရဲ႕ခရီးအဆံုးက ကမ္းမျမင္ လမ္းမျမင္

ေလာကဓံမုန္တိုင္းရဲ႕ ေရဆန္ ေလဆန္ထဲ

မရဲတရဲနဲ႔ ေလွာ္ခတ္ဆန္တက္ လာလိုက္တာ --- ။

ေမွာင္ႀကီးမည္းႀကီး အလင္းရွာသူ

ဇာတိေလွကို မ်က္ရည္ျမစ္ထဲ ႀကိဳးျဖည္လႊတ္ခ်

နယ္ပယ္သစ္ဆီ စြန္႔ထြက္ခဲ့သူ

ပလူေတြ ဗ်ဳိင္းေတြ ပ်ံသလို

ဦးတည္ရာမဲ့ ခိုကိုးရာမဲ့ ပ်ံသန္းေနပံုမ်ား

စိတ္ကိုေလာင္ၿမိဳက္ေစဖို႔ ျဖစ္ေနပါေပါ့လား။

ေမွာင္ႀကီးမည္းႀကီး အလင္းရွာသူ

ရိုးသားတာ အျပစ္ကင္းစင္တာက လြဲလို႔

ဘာဆိုဘာမွ မပိုင္ဆိုင္ၾကသူမ်ား

အလင္းကို ရွာ၏၊ အလင္းကား မေတြ႕

တေန႔ၿပီး တေန႔

ေန႔ေပါင္းမ်ားစြာ။

ေမွာင္ႀကီးမည္းႀကီး အလင္းရွာသူ

ဘ၀ကို ၾကက္ပူတိုက္သလို တိုက္ရင္း

ေရာင္ကိုင္းလာတဲ့ နိစၥဒူ၀ ညေတြထဲ

သိုးတေကာင္လို လည္စင္းခံေနရ

ေသာကေ၀ဒနာေတြသာ ေတာင္စဥ္ေတာင္တန္းျဖစ္ခဲ့။

အလင္းရွာသူမ်ားရဲ႕

“We need justice.

We want to go home.” ဆိုတဲ့ စကား

ေမွာင္ႀကီးမည္းႀကီး

ေဟာဒီ ေတာႀကီးမ်က္မည္းထဲမွာ

မုန္တိုင္းေဘာင္ဘင္ထေအာင္ ၾကားေနရ

တမိုးလံုးျပည့္ ပိန္းပိတ္ေအာင္ေမွာင္

လွ်ပ္ေရာင္ေတြ ၿပိဳးျပက္တဲ့ ဒီညမွာ

ဒုကၡေတြသာ သည္းမိုးသည္းရြာ သြန္းခ်ေနေတာ့တယ္။ ။

မာန္လႈိင္းငယ္

2007 ခုႏွစ္၊ ဇြန္လ (20)ရက္။

ဒီကဗ်ာကေတာ့ ေရြ႔ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ ဒုကၡသည္မ်ား၏ ခံစားေနရတဲ့ ခံစားခ်က္မ်ားအေၾကာင္းကို က်ေနာ္ ေရးဖြဲ႔ထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

Posted in: ကဗ်ာ