မနက္ျဖန္ဆိုတာ ညတညပဲ ျခားတယ္

မာန္လႈိင္းငယ္

အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ …
က်စ္က်စ္လ်စ္လ်စ္ ဆုပ္ကိုင္ျပဖို႔
ခါးသီးနာက်င္မႈေတြ အျပည့္ပဲရွိတယ္။

အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ …
သံလြင္ခက္နဲ႔ ဂ်ဳိးျဖဴငွက္လည္း
အမွန္တရားႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈရဲ႕ သေကၤတအျဖစ္ ရွိေနၿမဲ။

အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ …
နာဂစ္ေျခဖ၀ါးေအာက္
ကူပါ … ကယ္ပါ …
တစာစာ အသံေတြလည္း
၀ပ္တြားခယခဲ့ရၿပီးပါၿပီ။

အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ …
ေကာက္ရိုးအေဆြးေတြ ျပာက်ဖို႔
ေလာင္ကၽြမ္းမႈ ခလုတ္ကို
တခ်ဳိ႕က မ်က္လံုးမိွတ္ ရွာေနတုန္း
တခ်ဳိ႕က စမ္းတ၀ါး၀ါး ရွာေနတုန္း
တခ်ဳိ႕က တတ္သုတ္ရိုက္ ႏွိပ္ေနတုန္း
တခ်ဳိ႕က ပင္ပန္းေမာဟိုက္စြာ ႏွိပ္ေနတုန္း
တခ်ဳိ႕က ရဲ၀ံ့ျပတ္သားစြာ ထိေနတုန္း
တခ်ဳိ႕က ယံုၾကည္ခိုင္မာစြာ ထိေနတုန္း
တခ်ဳိ႕က စေတးခံ ရင္ဆိုရင္ ခလုတ္ကို ႏွိပ္လိုက္ႏိုင္တယ္။

အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ …
ခါးသီးမႈေတြ
နာက်င္မႈေတြ
သက္သာယာ။ သက္သာေၾကာင္း
အဆိပ္ပါတဲ့ေရကို မသိက်ဳိးကၽြံ ေသာက္သံုးေနတယ္။

အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ …
ဘယ္ေလာက္ပဲ အသြားထက္ထက္
ဘယ္ေလာက္ပဲ အဆိပ္ျပင္းျပင္း
ယံုၾကည္ရဲမွ
ရင္ဆိုင္ရဲမွ
ေတာက္ခံႏုိင္မွ
အမွန္တရားရဲ႕ ေနျခည္ဟာ ေပၚလာမွာပါ။

အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ …
ထပ္မံၿပီး
လူငယ္တို႔ရဲ႕ လက္၊ ေျခဖ၀ါးဟာ
မာေက်ာလာတယ္
ခိုင္မွာလာတယ္
ရဲ၀ံ့လာတယ္
ျပတ္သားလာတယ္
ကိုယ့္လက္၊ ကိုယ့္ေျခဖ၀ါးကို ငံု႔ၾကည့္စရာေတာင္ မလိုေတာ့ပါဘူး။

အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ …
လူငယ္မ်ားရဲ႕ ရင္ထဲအသဲထဲ
ဘ၀နဲ႔ခ်ီၿပီး ခါးသီးမႈေတြ ျပည့္သိပ္လာတာနဲ႔အမွ်
တဆတ္ဆတ္နဲ႔ အန္က်လာဖို႔ ၀န္မေလးေတာ့ပါဘူး။

အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ …
ကုန္လြန္ခဲ့တဲ့ အိပ္မက္ေတြလည္း
ထပ္မံ ရွင္ႏိုင္ဖို႔ …

လူငယ္တို႔ရဲ႕ လက္၊ ေျဖဖ၀ါးကို ယံုၾကည္ရဲမယ္ဆိုရင္
မနက္ျဖန္ဆိုတာ ညတညပဲ ျခားသလို
အနာဂတ္ဆိုတာလည္း တစ္မနက္ပါပဲ။

2008 ခုႏွစ္။ ဒီဇင္ဘာလ (29)ရက္။

Posted in: ကဗ်ာ