2:33 PM
မာန္လႈိင္းငယ္
မာန္လႈိင္းငယ္
ဒီစာစုေလးကိုလည္း ဒိုင္ယာရီအေဟာင္းေလးက ဆြဲထုတ္တင္ျပလိုက္ပါတယ္ဗ်ာ။
၀မ္းစာ ႏွင့္ အလုပ္
`အလုပ္က
၀မ္းေရးအလွ၊
၀မ္းတြင္းကိစၥ၊
ျပတ္ျပတ္လုပ္ေသာ္၊
ျပံဳးရႊင္ဖြယ္ရာ၊
စားေရးဖူလုံ၊
ေနာင္ေရးကိစၥ၊ ေျပလည္မည္´
၀မ္းေရးအလွ၊
၀မ္းတြင္းကိစၥ၊
ျပတ္ျပတ္လုပ္ေသာ္၊
ျပံဳးရႊင္ဖြယ္ရာ၊
စားေရးဖူလုံ၊
ေနာင္ေရးကိစၥ၊ ေျပလည္မည္´
ကြ်န္ေတာ္ေျပာခ်င္၊ ဆိုခ်င္၊ ေရးခ်င္သည့္ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုရွိပါတယ္္။ အဲဒီအေၾကာင္းအရာ မ်ားသည္ လူ႕ေလာကတြင္ အစဥ္မပ်က္ လည္ပတ္စီးဆင္းေန႕သည့္ အရာတစ္ခု ျဖစ္တယ္။ ထိုအရာသည္ `၀မ္းစာ ႏွင့္ အလုပ္ ` ျဖစ္ပါပဲ။
၀မ္းစာ ႏွင့္ အလုပ္သည္ အၿမဲပင္ ဒြန္တြဲေနသည္မွာ မွန္မမွန္ သိခ်င္လ်ွင္ ေန၏အလင္းေရာင္ ေပၚလာသည္မွ ကြယ္သြားသည့္အထိ ကိုယ္တိုင္ ေစာင့္ၾကည့္မေနဘဲ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ပါက သိရိွလာ မည္မွာ အမွန္ပင္သည္။ သိရွိသည္ထက္ ကိုယ္တိုင္ေတြ႕ၾကံဳ၊ ျဖတ္ေက်ာ္ေနရသည္ဟု ေျပာဆိုရင္ ပိုမွန္ပါ လိမ့္မည္။
အေၾကာင္းမွာမူ လူမ်ားသည္ လူ႕ေလာကထဲ ေရာက္လာသည္ဟု သိစအရြယ္က ေသသည့္အခ်ိန္ ထိ အလုပ္ကို လုပ္ၿပီး၊ ၀မ္းစာအတြက္ ျဖည့္ၾကရသည္။
သာဓကအေနနဲ႕ ကေလးတစ္ေယာက္သည္ ေမြးစအရြယ္က အသက္(၂)ႏွစ္အထိ မိခင္၏ ႏို႕ရည္ကို ေသာက္ေနရသည္ပင္ ကတည္းက ထိုမွတဆင့္ အသက္(၃) ႏွစ္မွအစ လူလတ္ပိုင္း၊ လူၾကီးပိုင္း ေရာက္သည့္အခ်ိန္ထိ အစားအစာေသာက္ ေရႏွင့္ ပဲသေရစာမ်ားကို ေန႕စဥ္မပ်က္ အၿမဲလိုလို စားေသာက္ ေနထိုင္ရျခင္းပင္။ အလုပ္ကိုလည္း ေရကုန္ေရခန္း လုပ္ၾကရသည္။
အလုပ္လုပ္မွ ၀မ္းစာအတြက္ ျဖည့္ဆည္းရသလို၊ ၀မ္းစာျပည့္တင္းမွ အလုပ္လုပ္ႏိုင္မည္။ ၀မ္းစာမျပည့္တင္းဘဲႏွင့္ေတာ့ အလုပ္လုပ္ ႏိုင္မည္မဟုတ္ေခ်။ အလားတူပင္ အလုပ္ကိုလည္း အစဥ္မပ်က္ လုပ္ေဆာင္မွသာလ်ွင္ ၀မ္းစာအတြက္ ျပည့္တင္းသိုေလွာင္လို႕ ရမည္ျဖစ္သည္။
ဤအထက္ပါအေၾကာင္းအရာႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး သာဓကတစ္ခုကုိ တင္ဆက္ပါမည္။ ဆရာ၀န္ ျဖစ္ျဖစ္၊ ေက်ာင္းဆရာျဖစ္ျဖစ္၊ တစ္ခုခုကို တင္ဆက္ပါမည္။
ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္သည္ သူ၏တာ၀န္ကုိ ေန႕တိုင္းမပ်က္ လုပ္ျခင္းသည္ ေငြကို ရဖို႕လိုလည္း မဟုတ္ မိသားစုအတြက္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေနာင္ေရးအတြက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ၀မ္းစာအတြက္ ေသာ္ေကာင္း၊ ေငြကိုရမွသာလ်ွင္ ၀မ္းစာအတြက္၊ မိသားအတြက္ႏွင့္ သူ၏ ေနာင္ေရးတို႕ကို ဖူလံုေစသည္။
သူ၏ အတတ္ပညာျဖစ္သည့္ ဆရာ၀န္ဆုိသည့္အလုပ္ မရွိဘဲႏွင့္ေတာ့ ၀မ္းစာအတြက္ေကာ၊ မိသားစုအတြက္နွင့္ ေနာင္ေရးအတြက္ကိုပါ စိုးရိမ္ဖြယ္ရွိပါသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အလုပ္ကို အစဥ္အပ်က္ မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ဘဲႏွင့္ေတာ့ ၀မ္းစာအတြက္ ျဖည့္တင္းႏိုင္မည္မဟုတ္ေခ်။
အစာေရစာပ်က္ၿပီး ေသၾကပါလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ ဆိုရိုးစကားေတာ့ ရွိပါတယ္။ ဘာတဲ့ `ထမင္း ခုနစ္ရက္မစားရလည္း မေသႏိုင္ေသးပါဘူး။ ေရေသာက္ရင္ေတာင္ အသက္ရွင္ပါတယ္တဲ့´ ဟုတ္မွာပါေလ။ ဒါကေတာ့ သူတို႔ေတြရဲ႕ အျမင္ေတြကိုး။ မွန္တယ္လို႔လည္း မေျပာလို။ မွားတယ္လို႔လဲ မေ၀ဖန္လိုပါဘူး။
က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာကိုေတာ့ က်ေနာ္ဆက္ေျပာပါမယ္။ အလုပ္မလုပ္ခ်င္ဘဲထားဦးေတာ့ ၀မ္းစာ အတြက္ ျဖည့္တင္းႏိုင္မည္မဟုတ္ေခ်။ အလားတူပင္ ေက်ာင္းဆရာအလုပ္၊ စာေရးအလုပ္၊ အင္ဂ်င္နီယာ အလုပ္ စသည့္အလုပ္ကို လုပ္ေဆာင္သည့္ လူမ်ားသည္ ထိုသို႕ပင္တည္း။
အလားတူနာမည္ေက်ာ္ ႏိုင္ငံေရးပုဂၢိဳလ္ေတြ၊ စီးပြားေရးေအာင္ျမင္သည့္ ပုဂၢဳိလ္မ်ားသည္ ၀မ္းစာမရွိ ဘဲႏွင့္ နာမည္မေက်ာ္ႏိုင္၊ အလုပ္မျဖစ္ဘဲႏွင့္လည္း မတက္ႏိုင္ေခ်။ မည္မွ်ေလာက္ပင္ နာမည္ေက်ာ္ေစဦး ထိုအလုပ္ႏွင့္ ၀မ္းစာမရွိလွ်င္ နာမည္ေက်ာ္ၾကားႏိုင္မည္မဟုတ္ေသးေပ။
အလုပ္သည္ လူေတြအတြက္ အလြန္ကိုမွ လိုအပ္ေသာ အရာပင္ျဖစ္သည္။ ၀မ္းစာမွရွိဘဲႏွင့္လည္း ၀မ္းစာအတြက္ျဖည့္တင္းႏိုင္မည္မဟုတ္ေခ်။
ထိုေၾကာင့္ `၀မ္းစာ ႏွင့္ အလုပ္` သည္ အၿမဲပင္ ဒြန္တြဲေနေပသည္။ အလြန္မွလည္း အေရးႀကီးၿပီး လိုအပ္သည့္အရာလည္း ျဖစ္ေပသည္။
`အလုပ္က
၀မ္းေရးအလွ၊
၀မ္းတြင္းကိစၥ၊
ျပတ္ျပတ္လုပ္ေသာ္၊
ျပံဳးရႊင္ဖြယ္ရာ၊
စားေရးဖူလုံ၊
ေနာင္ေရးကိစၥ၊ ေျပလည္မည္´
ဒီစကားေလးနဲ႔ ပဲ အဆံုးသတ္လိုက္ပါသည္။
Posted in: အမွတ္တရ စာစု
3 comments:
ေၾသာ္ သူေတာင္ ၀မ္းစာအတြက္ ပူပန္ တတ္လာျပီကို အလုပ္ေလး ဘာေလး ေကာင္းရင္လည္း လက္တို႔လိုက္ပါအံုး ဒီမွာ လခ မေကာင္းလို႔ ညစ္ေနတာ ၀မ္းစာအတြက္ေရာ ၀တ္ဖို႔အတြက္ပါ ရွာရေတာ့ေလ ဟီး
တူမ်ားကို က်ေတာ့ မလင့္ထားဘူး.. မုန္းတယ္ အြန္႔
ဟုတ္တယ္ လက္ေတြ႕က်ဖို႕ေတာ့ လိုပါတယ္
ဟယ္ တူမ်ားကိုေရာ လင့္ခ္ ထားရဲ႕လား .. မွန္း .. ေၾသာ္.. ေတာ္ပါေတးရဲ႕
ဘ၀မွာ ကၽြႏု္ပ္က အသက္ရွင္ဖို႕ စားေနတုန္း တျခားသူေတြကေတာ႕ စားဖုိ႕ အသက္ရွင္ေနၾကတယ္။ (အသက္ရွင္ဖို႕ပဲ စားပါတဲ႕)
အဲဒီလုိပဲ စားဖို႕ အလုပ္လုပ္ေနၾကတာထက္ ငါတို႕က အလုပ္လုပ္ဖို႕ ၀မ္းစာရွာၾကတာေပါ႕ကြာ (အဲဒီအလုပ္ကေတာ႕ ျမင္႕ျမတ္တဲ႕ အလုပ္ျဖစ္မွာပါ)
Post a Comment