လူထုစိန္ဝင္းႏွင့္ ေရၾကည္ရာျမက္ႏုရာ

ေမးျမန္းသူ - ေအးေအာင္
ေျဖဆိုသူ - လူထုစိန္၀င္း

လူထုစိန္ဝင္းႏွင့္ ေရၾကည္ရာျမက္ႏုရာ

လူငယ္ထုအေပၚအၿမဲလိုလို ေကာင္းရာေကာင္းေၾကာင္း အႀကံျပဳေရးသား တင္ျပေပးေနသည့္ ဆရာလူထုစိန္ဝင္းႏွင့္ ေရၾကည္ရာျမက္ႏုရာရွာၾကသူ ျမန္မာလူငယ္မ်ားအေၾကာင္း ေမးျမန္းျဖစ္ခဲ့သည္မ်ားကို ...

ယခုတစ္ပတ္ ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါသည္။ အသက္(၆၈)ႏွစ္ ရွိေနၿပီျဖစ္သည့္ ဆရာလူထုစိန္ဝင္းသည္ က်န္းမာေရး အေျခအေနအရ ေနအိမ္၌ပင္ ေအးေအးလူလူေနထိုင္ကာ စာေပမ်ားေရးသားရင္း လူငယ္ မ်ားအတြက္ စိတ္အာဟာရကို မြန္ျမတ္ေသာေစတနာ၊ က႐ုဏာျဖင့္ ျဖည့္တင္းေပးလ်က္ရွိေၾကာင္း လွ်ပ္တစ္ျပက္သတင္းဂ်ာနယ္ စာမ်က္ႏွာေပၚမွ ဤသို႔ခ်ျပလိုက္ရပါသတည္း။

ဒီလူငယ္ေတြ ျပည္ပကိုထြက္ခြာ အလုပ္လုပ္ၾကေတာ့ သူတို႔မွာ အဆင္ေျပတာလည္း ရွိတယ္။ တခ်ဳိ႕က်ေတာ့ ဟိုႏိုင္ငံသားခံယူလိုက္တာ လည္းရွိတယ္။ ဒီကိုျပန္လာတာလည္း ရွိတယ္ေပါ့ဆရာရယ္။ ဒီကအေျခအေနနဲ႔ သူနဲ႔မကိုက္လို႔ဆိုၿပီး ျပန္ထြက္လာတာလည္း ရွိ တယ္။ ဒီအေပၚ ဆရာဘယ္လိုေဝဖန္ အႀကံျပဳလိုပါသလဲ။
ဆရာက အႏွစ္(၂ဝ)ေက်ာ္ေလာက္ အဂၤလိပ္စကားေျပာ သင္တန္းဖြင့္ခဲ့တာကိုး။ ႏိုင္ငံျခားသြားခ်င္ တဲ့ လူငယ္ေတြတင္မကဘူး လူလတ္ပိုင္းလည္းပါတယ္။ လုပ္ငန္းခြင္ထဲ ေရာက္ေနတဲ့သူေတြ၊ အင္ဂ်င္ နီယာ၊ ဆရာဝန္ေတြပါ ဆရာ့ေက်ာင္းမွာ လာတက္ၾကေတာ့ အမ်ားႀကီးေတြ႕ခဲ့ပါတယ္။ သြားၾကတဲ့ အထဲမွာ အလုပ္အကိုင္ေၾကာင့္ သြားၾကတဲ့ သူေတြနဲ႔ေတာ့ ဆရာနဲ႔သိပ္မရင္းႏွီးဘူး။ အဲဒီဟာေတာ့ ဆရာသိပ္မေျပာတတ္ဘူး။ ပညာသင္ဖို႔သြားၾကတဲ့သူေတြ အေၾကာင္း ဆရာကပိုၿပီးမ်ားမ်ားသိတယ္။
လူငယ္ေတြ ႏိုင္ငံျခားသြားတာဟာ ဆရာကေတာ့ ေကာင္းတဲ့လကၡဏာလို႔ပဲ ျမင္တယ္။ ဒီလိုသြားမွ သူမ်ားႏိုင္ငံေတြရဲ႕ ေကာင္းတာေတြလည္း သိလာတယ္။ မေကာင္းတာလည္းသိလာတယ္။ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ ရွိတယ္ဆိုတာ ႏႈိင္းယွဥ္ခ်က္ရွိမွ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ရွိတာ။ သူမ်ားႏိုင္ငံေတြ ေကာင္းတာေတြျမင္ရသလို၊ မေကာင္းတာေတြလည္း ျမင္တတ္ရမယ္။ အလားတူ ကိုယ့္ႏိုင္ငံရဲ႕အားသာခ်က္၊ အားနည္းခ်က္ေတြ လည္းသိလာမယ္။ အဲဒီလို ႏႈိင္းယွဥ္ၿပီးသိတဲ့အခါမွ တို႔လူမ်ဳိးက ဘယ္ေလာက္ ခ်စ္စရာေကာင္းသလဲ၊ တို႔လူမ်ဳိးကဘယ္ေလာက္ ယဥ္ေက်းမႈ အဆင့္အတန္း ျမင့္မားသလဲဆိုတာ သိလာမယ္။ အဲဒီက်မွ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ဆိုတာ ေပၚထြက္ႏိုင္လာမယ္။ ဒီအတိုင္းေနလို႔ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ဆိုတာ ထြက္မလာဘူး။ ဒါေၾကာင့္ မို႔ ႏိုင္ငံျခားကိုသြားတယ္၊ လာတယ္ဆိုတာ ဆရာ့အေနနဲ႔ သေဘာက်တယ္။ ဆရာအႏွစ္(၂ဝ)သင္ခဲ့ဖူး ေတာ့ လူငယ္ေတြဘာျဖစ္လို႔ ႏိုင္ငံျခားသြားခ်င္သလဲဆိုေတာ့ ဆရာေတြ႕သေလာက္ေတာ့ ႏိုင္ငံျခားကို အထင္ႀကီးၿပီး သြားခ်င္တဲ့သူကေတာ့ အင္မတန္နည္းပါတယ္။ ျမန္မာလူငယ္ေလးေတြ သြားခ်င္ၾက တယ္ဆိုတာ မ်ားေသာအားျဖင့္မိဘကို လုပ္ေကြၽးခ်င္လို႔၊ ေက်းဇူးဆပ္ခ်င္လို႔၊ ဒီအင္မတန္မြန္ျမတ္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေလးနဲ႔သြားၾကတာ။ ဆရာ့ေက်ာင္းမွာ တက္ေတာ့ လူအမ်ားစုကလည္း ပညာတတ္ လူငယ္ေတြမ်ားတယ္။ အနိမ့္ဆံုးဆိုလည္း ဆရာက ဆယ္တန္းေအာင္မွ လက္ခံတာကိုး။ ပညာတတ္ ေတြအမ်ားစု ႏိုင္ငံျခားကိုေရာက္သြားၿပီးေတာ့ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြ ဒုကၡေရာက္တယ္ဆိုတာ အင္မတန္ နည္းပါတယ္။ မရွိသေလာက္ရွားပါတယ္။ ေရာက္တဲ့ေနရာမွာ ျမန္မာလူမ်ဳိးဟာ အဆင္ေျပေအာင္ ေန တတ္၊ ထိုင္တတ္၊ လုပ္တတ္၊ ကိုင္တတ္တယ္။ ေနာက္တစ္ခါ ျမန္မာလူမ်ဳိးရဲ႕ ပညာအဆင့္အတန္းက အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြနဲ႔ ဆိုရင္အမ်ားႀကီးကိုသာပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အဂၤလိပ္စာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ေပါ့။ ဂ်ပန္နဲ႔ယွဥ္မလား။ ကိုရီးယားေတြနဲ႔ ယွဥ္မလား။ ဒီနားက ယိုးဒယားတို႔ ဘာတို႔ဆိုထည့္မေျပာနဲ႔ေတာ့။ ထိပ္တန္းေရာက္ေနတဲ့ တ႐ုတ္၊ ဂ်ပန္၊ ကိုရီးယားတို႔နဲ႔ယွဥ္ရင္ အဂၤလိပ္စကားေျပာ၊ အဂၤလိပ္စာဖတ္ နားလည္တဲ့ေနရာမွာ ျမန္မာက အဲဒီလူေတြထက္ သံုး၊ ေလးဆေလာက္သာတယ္။
အဲဒီေတာ့ ျမန္မာလူမ်ဳိးဟာ ဘယ္ႏိုင္ငံပဲေရာက္ေရာက္ ဒုကၡမေရာက္ၾကေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ လူငယ္ေတြ သြားတာဟာ မိဘေက်းဇူးဆပ္ခ်င္လို႔ သြားၾကတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒုကၡလည္း သိပ္မေရာက္ ၾကပါဘူး။ ဆရာကေတာ့ အဲဒါကို ေကာင္းတယ္လို႔ပဲျမင္တယ္။ အလုပ္အကိုင္ေၾကာင့္ သြားတဲ့လူေတြ နဲ႔ေတာ့ ဆရာကသိပ္မရင္းႏွီးဘူး။ တစ္ဆင့္စကား တစ္ဆင့္နားနဲ႔ မေလးရွားမွာ ဘယ္ေလာက္ ဒုကၡ ေရာက္တယ္။ ထိုင္းမွာ ဘယ္ေလာက္အႏွိမ္ခံရတယ္ ဆိုတာေတြေတာ့ ၾကားေနရတာေပါ့ေလ။ ကိုယ္ေတြ႕မဟုတ္ေတာ့ ဒါေတြေတာ့ဆရာသိပ္မေျပာတတ္ဘူး။

ဒီလိုဆို ေကာ္လာျဖဴနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးပဲ ဆရာပိုအကြၽမ္းဝင္တယ္ေပါ့ေနာ္။
ဟုတ္တယ္။ ဆရာက ပညာတတ္လူတန္းစားနဲ႔ပဲ ပိုရင္းႏွီးတယ္။

ႏိုင္ငံျခားက မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ ေျပာျပတာက စင္ကာပူက အိုင္တီေလာကမွာ ျမန္မာ ပညာရွင္ေပါင္း အခုဆိုရင္အေယာက္(၃ဝဝ)ေက်ာ္ေလာက္ရွိပါၿပီ။ အဲဒီပညာရွင္(၃ဝဝ)ေက်ာ္ က ျပန္ေမြးထုတ္ေပးရင္ ေက်ာင္းသားေပါင္း တစ္သိန္းေလာက္ထပ္ထြက္လာမယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလူေတြက ျမန္မာျပည္ျပန္လာမွာလား ဆိုေတာ့ ျပန္မလာခ်င္ ၾကေသးတာ မ်ားတယ္တဲ့။ အဲဒီအေျခအေနအေပၚ brain drain ျဖစ္တယ္လို႔ယူဆလို႔ရမလား။
ဒီ brain drain အေၾကာင္းကေတာ့ ဆရာမၾကာခဏေရးဖူးပါတယ္။ အခုလိုပညာတတ္ေတြ ႏိုင္ငံျခား ထြက္ကုန္တာ မေကာင္းဘူးဆိုတာ ဆရာေရးဖူးပါတယ္။ brain drain အေၾကာင္း ဆရာ ခဏခဏေရးတယ္။ သူမ်ားေတြ မေရးတာေတြေတာင္ ဆရာေရးတယ္။ brain dry ဆိုတာ သူမ်ားႏိုင္ငံ ေတြမွာ brain drain ျပႆနာပဲရွိတယ္။ ဆရာတို႔မွာက်ေတာ့ brain ေတြက dry ျဖစ္ကုန္တယ္။ ကိုယ့္အတတ္ပညာနဲ႔ ကိုယ္လုပ္ကိုင္မစားရဘဲ ကိုယ္သင္ထားတဲ့ပညာကတျခား၊ အလုပ္ကတျခား ဆိုေတာ့ ဦးေႏွာက္ေတြ ေျခာက္ခမ္းကုန္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ brain dry ျပႆနာဆိုၿပီး ဆရာေရးခဲ့ဖူး တယ္။ ေနာက္တစ္ခုက ႏိုင္ငံျခားထြက္သြားၿပီးေတာ့ ျပန္မလာၾကဘူးဆိုတာ အပိုင္းႏွစ္ပိုင္းရွိတယ္။ တစ္ပိုင္းကေတာ့ ကိုယ့္တိုင္းျပည္၊ ကုိုယ့္ယဥ္ေက်းမႈကို မခ်စ္တတ္တဲ့သူ။ ေနာက္တစ္ပိုင္းက စီးပြားေရး အေျခအေနအရ မိဘကိုလုပ္ေကြၽးခ်င္တယ္၊ ေက်းဇူးဆပ္ခ်င္တယ္။ ႏိုင္ငံျခားမွာရွာေဖြလို႔ရလာတာ ေလးနဲ႔ မိဘကိုေက်းဇူးဆပ္ခ်င္တာေၾကာင့္ ျပန္မလာတာတစ္ပိုင္းရွိတယ္။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကိုမခ်စ္လို႔ ျပန္မလာတဲ့ သူဆိုတာ ဆရာအေတြ႕အႀကံဳအရအင္မတန္နည္းပါတယ္။

အခြင့္သာရင္ေတာ့ သူတို႔ျပန္လာၾကမယ္လို႔ ဆိုလိုတာလားခင္ဗ်။
လာၾကပါတယ္။ ဆရာ့ေက်ာင္းသားတပည့္ေတြဆို အမ်ားႀကီးျပန္လာ ၾကတာရွိပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုက ဒီမွာျဖစ္တဲ့ ကိစၥတစ္ခုက လူငယ္တခ်ဳိ႕က အျမင္လြဲတာမွာ ဆယ္တန္း ေအာင္ၿပီးရင္လည္း ရန္ကုန္မွာ ကုမၸဏီဝန္ထမ္းလုပ္လည္း မားကတ္တင္း၊ စာေရးေလာက္ နဲ႔ပဲ ၿပီးမယ္ဆိုၿပီး ရွာႀကံလို႔ရတဲ့ ေငြေလးနဲ႔ စင္ကာပူ၊ မေလးရွားစသည္ျဖင့္ထြက္ၾကတယ္။ သူတို႔ဟာ ဒီကသင္ေပးလိုက္တဲ့ပညာကို တန္ဖိုးမထားတတ္တဲ့ သေဘာေလးေတြ ေဆာင္လာ ၾကတယ္။ အဲဒါကို ဆရာဘယ္လိုသံုးသပ္မိလဲ။
ႏိုင္ငံျခားသြား၊ ပင္ပင္ပန္းပန္းႀကိဳးစားရွာၾကတာ။ ဥပမာ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမ်ဳိးကို လူေတြကသိပ္ၿပီး အားက် ေနတယ္။ ဂ်ပန္ေရာက္တဲ့ သူကတကယ္ဆိုရင္ သိပ္သနားဖို႔ေကာင္းတယ္။ ေန႔အလုပ္၊ ညအလုပ္ႏွစ္ခု ေလာက္ခြဲလုပ္ရတယ္။ ဒါမွလည္း မိဘဆီပိုက္ဆံပို႔ႏိုင္ရွာမွာ။ ေန႔အလုပ္က ျပန္လာရင္ အဝတ္အစား ေတာင္မလဲႏိုင္ဘူး။ အဲဒီအဝတ္နဲ႔ထိုးအိပ္ရတယ္။ အိပ္ရာႏိုးတာနဲ႔ပဲ ခ်က္ခ်င္း အလုပ္ေျပးရတယ္။ အဲဒီ လိုေျပးလႊားေနၾကရတာ။ ဒီကေလးေတြ အပင္ပန္းခံၿပီး သြားလုပ္တာမွာ သူတို႔ေတြခ်ည္းပဲ အျပစ္တင္ လို႔မရဘူး။
တစ္ခါတုန္းက ဆရာေရးဖူးတယ္။ 'ျမန္မာေတြဖ်င္းတယ္၊ ပ်င္းတယ္၊ ညံ့တယ္'လို႔ဆိုၿပီး တခ်ဳိ႕မွား ေျပာေလ့ရွိတာရွိတယ္။ ဆရာကေရးလိုက္တာမွာ ''တစ္နာရီကို (၆)ေဒၚလာေပးၿပီး ခုိင္းၾကည့္ပါလား၊ ျမန္မာေတြပ်င္းသလား၊ အလုပ္ခိုကပ္သလားသိရေအာင္''လို႔။ အဲဒီလိုကိုေရးဖူးတယ္။ ျမန္မာျပည္ ေလာက္ေနလို႔ထိုင္လို႔ေကာင္းတဲ့ႏိုင္ငံ အစားအေသာက္အတြက္ ထမင္းငတ္မွာ မပူရဘူး။ ဆရာတို႔ ျမန္မာျပည္က မခ်မ္းသာရင္သာရွိမယ္။ ထမင္းငတ္တယ္ဆိုတာ ဘယ္ေခတ္ကမွမရွိခဲ့ဘူး။ ဖက္ဆစ္ ဂ်ပန္လက္ေအာက္မွာ ေနတုန္းကေတာင္ ထမင္းမငတ္ခဲ့ဘူး။ အဲဒီလိုႏိုင္ငံမွာ ျဗဟၼစိုရ္တရား ဆိုတာ လည္း မဆိတ္သုဥ္းေသးဘူး။ ေမတၲာ၊ ေစတနာကို တန္ဖိုးထားေနၾကတုန္းပါ။ နယ္ကေန ရန္ကုန္က ေဆြမ်ဳိး အိမ္မွာေက်ာင္းတက္၊ ပညာသင္ဆိုတာ ျမန္မာျပည္မွာဘဲ လုပ္လို႔ရတယ္။ ႏိုင္ငံျခားမွာ ဒီလို လုပ္လို႔မရဘူး။
ျမန္မာျပည္ေလာက္ ေနလို႔ေကာင္းတဲ့ႏိုင္ငံဟာ ကမၻာမွာမရွိသေလာက္ ရွားပါတယ္။ ဘယ္သူမွ ႏိုင္ငံျခားမထြက္ခ်င္ဘူး။ ထြက္ၿပီးရင္လည္း တစ္သက္လံုး ဘယ္သူမွဟိုမွာမေနခ်င္ဘူး။ ျပန္လာခ်င္ တာပဲ။
ဒီကအလုပ္ရွင္ေတြ၊ ကုမၸဏီေတြက သူမ်ားႏိုင္ငံေပးသလို တစ္နာရီ (၆)ေဒၚလာ၊ (၇)ေဒၚလာ ေပးၿပီးခုိင္းၾကည့္ပါလား။ ဘယ္သူမွမထြက္ပါဘူး။ အခုစာေရးဆရာေတြလည္း ေရးၾက၊ အလုပ္ရွင္ေတြ လည္း ေျပာၾကတာမွာ ''ျမန္မာေတြပ်င္းတယ္၊ ခိုကပ္တယ္''တဲ့။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ စင္ကာပူဟာျဖင့္ ဘယ္ေလာက္ထိ သန္႔ရွင္းတယ္၊ ႏိုင္ငံတကာစံခ်ိန္မီ ဘယ္လိုအလုပ္လုပ္ၾကတယ္။ ဘယ္ေလာက္ ႀကိဳးစားၾကတယ္လို႔ ဆိုၾကတယ္။ အလုပ္လုပ္တဲ့ေနရာမွာ ႏိုင္ငံတကာစံကိုမေျပာပါနဲ႔။ အဲဒီလိုဆရာေျပာ ခ်င္တယ္။ အဲဒီလို ႏိုင္ငံတကာ စံနဲ႔ေပးမယ္ဆိုရင္ ဆရာေျပာရဲပါတယ္။ ျမန္မာလူမ်ဳိး ဘယ္သူမွ ႏိုင္ငံ ျခားမွာ သြားမလုပ္ဘူးလို႔။ ေရွးတုန္းက ဆရာတို႔ဟာ အဂၤလိပ္လက္ ေအာက္မွာေနခဲ့ရတယ္။ သြားခ်င္ လည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္သြားလို႔ရတယ္။ ဘယ္ႏိုင္ငံသြားသြား။ အိႏၵိယဆိုရင္ အိမ္ဦးနဲ႔ ၾကမ္းျပင္ ကူးလို႔ရတယ္။ အဲဒီလို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ သြားလို႔ရတဲ့ေခတ္မွာေတာင္ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြ ဘယ္ႏိုင္ငံ မွဒီေလာက္ မသြားခဲ့ဘူး။ အိႏၵိယ၊ တ႐ုတ္ကလူေတြ ဒီမွာလာၿပီး ကူလီလာလုပ္ၾကတယ္။ သေဘၤာသား ဆိုရင္လည္း ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြ မလုပ္ခဲ့ဘူး။ သေဘၤာသားဆိုရင္ ေခၚေတာ ကုလားေတြပဲလုပ္တာ။ ဒါေၾကာင့္ ဆလင္တို႔ဘာတို႔ဆိုတဲ့ စကားေတြဟာ ကုလားစကားေတြ။ ျမန္မာေတြမလုပ္တဲ့ ပင္ပင္ ပန္းပန္း အလုပ္ေတြကို ကုလားေတြပဲလာလုပ္ခဲ့တာ။

တ႐ုတ္ျပည္ဆိုရင္ သူ႕ပညာတတ္ေတြကို သူျပန္စုႏိုင္ခဲ့တယ္လို႔ဆိုပါတယ္။
သူမ်ားႏိုင္ငံကို သခင္ႀကီးေခၚခ်င္ သူေတြကေတာ့ အဂၤလိပ္လက္ေအာက္ ေနခဲ့စဥ္ကရွိခဲ့လို႔ အခ ုလည္းရွိေနတယ္။ ျမန္မာခ်င္းစကားမေျပာခ်င္ဘူး။ ျမန္မာလူငယ္အမ်ားစုမွာ အေမေက်ာ္ ေဒြးေတာ္ လြမ္းတဲ့စိတ္မရွိပါဘူး။ ဒါကိုေတာ့ ဆရာေျပာရဲတယ္။

အဲဒီေတာ့ ျပည္ပေရာက္ ပညာတတ္လူငယ္ေတြကို အခ်ိန္မေရြး ျပန္စုစည္းႏိုင္မယ့္ အေနအထားရွိလား။
အခ်ိန္မေရြးစုစည္းႏိုင္ပါတယ္။ ဆရာရဲရဲေျပာရဲပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ဆရာကိုယ္တိုင္ အႏွစ္(၂ဝ)ေက်ာ္ ႏိုင္ငံျခားသြားတဲ့သူေတြကို ဆရာစာသင္တာကိုး။ ဆရာ့တပည့္ေတြကို ေန႔တိုင္းထိ ေတြ႕ ေနရေတာ့ေကာင္း ေကာင္းသိတယ္။ ဘို႐ူး႐ူးၿပီးသြားတဲ့သူအင္မတန္နည္းပါတယ္။ အမ်ားစုက ပညာသင္ဖို႔နဲ႔ ေနာက္တစ္ခုက မိဘအလုပ္အေကြၽးျပဳခ်င္လို႔ ႏိုင္ငံျခားထြက္ ပိုက္ဆံရွာတာပါ။

Posted in: အင္တာဗ်ဴး