11:37 AM
မာန္လႈိင္းငယ္
ႏိုးထ တာစူေနတဲ့လိႈင္းတံပိုး ဒီေရထဲတစ ... တစ ... ယိုယြင္းၿပိဳက်ေနတဲ့အေမွာင္ေခတ္ပ်က္ႀကီးကိုအလင္းေခတ္ဆီ ခရီးႏွင္ဖို႔သူမ ၾကည့္ေနမွငိုတဲ့ လိႈင္းတံပိုး ၿငိမ္လိမ့္မယ္။ရုန္းၾကြ ေစာင့္ဆိုင္းေနတဲ့မာန္ဟုန္းျပင္း လ၀န္းကိုထိန္းညိွေခၚေဆာင္ဖို႔သူမ ရွိေနမွၿပံဳးရယ္လ၀န္း သာလိမ့္မယ္။ေသြးေတြ ထပ္ၿပီးရင္း ထပ္အရိုးေတြ ေဆြးၿပီးရင္း ေဆြးဘ၀အလင္းပညာ့အလင္းဥစၥာအလင္း ငတ္မြတ္ေနသူေတြ မ်ားၿပီးရင္း မ်ားလာလမ္းေပၚမွာ ...ကင္းပၾကည္လင္ေစဖို႔သူမ ရွင္သန္ေနမွေတးဆိုလမ္းမ်ား ေပ်ာ္လိမ့္မယ္။သူမ ၾကည့္ေနမွသူမ ရွိေနမွသူမ ရွင္သန္ေနမွကႏၱာရလက္တံရွည္မ်ားပ်က္ယြင္း ... ၿပိဳက် ... တစစီလႊင့္ေမ်ာသြားေစဖို႔“ညီညြတ္ျခင္းနဲ႔ ခိုင္ၿမဲၾက” ရထားကိုေတာက္ေလွ်ာက္ခုတ္ေမာင္းသြားေတာ့မယ္ ... ။ ။မာန္လႈိင္းငယ္၂၀၀၉ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ (၇)ရ...
Posted in: ကဗ်ာ
