အင္အား (သို႔) လူထုအင္အား

မာန္လႈိင္းငယ္

‘အင္အား’ဆိုသည္မွာ စနစ္တက် ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့။ စနစ္တက် ေလ့က်င့္ေပးထားတဲ့။ စနစ္တက် မွန္ကန္စြာ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြြက္ႏိုင္တဲ့ဟာေတြကို စုစုစည္းစည္းရွိစြာနဲ႔ လူအမ်ားကို ပံုသြင္းရိုက္ထားတဲ့ အရာကို ‘အင္အား’လို႔ ေျပာႏိုင္ပါသလား ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စနစ္တက်နဲ႔ စုစည္းျခင္းမရွိ။ စနစ္တက်နဲ႔ ဖြဲ႔စည္းျခင္းမရွိ။ စနစ္တက်နဲ႔ ေလ့က်င့္ေပး ထားျခင္းမရွိတဲ့ အရာေတြဟာလည္း ဒုနဲ႔ ဒယ္နဲ႔ အမ်ားႀကီးရွိေနပါတယ္။ ပမာအေနနဲ႔ကေတာ့ ခံစားခ်က္ခ်င္း။ ရည္ရြယ္ခ်က္ခ်င္းတူတဲ့ လူအမ်ား စုေပါင္းမိခဲ့ရာကေန ေပါက္ဖြားလာတဲ့ ‘အင္အား’ပါ တမ်ဳိးဆိုရေသာ္ “လူထုအင္အား” ျဖစ္ပါတယ္။

ဥပမာအေနနဲ႔ ျပန္ၾကည့္ၾကမယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ၁၈၈၅ ခုႏွစ္ကစၿပီး အဂၤလိပ္ကိုလိုနီ လက္ေအာက္ကို တႏိုင္ငံလံုးက်ေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႑ ျမန္မာႏိုင္ငံက မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ဓါတ္ ႏိုးၾကားတဲ့သူေတြ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္ကေန ထြက္ေပၚလာၿပီး ေတာ္လွန္ေရးေတြ ဆင္ႏႊဲခဲ့ၾကတာေတြ ေနာက္ အဂၤလိပ္ေတြၿပီးေတာ့ ဂ်ပန္ေတြ ၀င္လာတဲ့အခါမွာလည္း က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံက မ်ဳိးခ်စ္ စိတ္ဓါတ္ႏိုးၾကားတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ၊ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြ၊ ျပည္သူေတြဟာ ထပ္ၿပီး ေတာ္လွန္ ေရးကို အင္တိုက္အားတိုက္ ေတာ္လွန္ခဲ့ၾကတာေတြဟာ စနစ္တက်နဲ႔ စုစည္းထားၿပီး ျဖစ္လာတဲ့ အရာ ေတြ မဟုတ္ဘူး။ စနစ္တက်နဲ႔ဖြဲ႔စည္းလိုက္တဲ့ အရာေတြလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ တမ်ဳိးသားလံုး အမ်ဳိး သားေရး စိတ္ဓါတ္ေတြက ျပည္သူေတြထဲမွာ ကိန္းေအာင္းၿပီးရွိေနတာကို ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းဆိုသူ ေတြက လမ္းျပၾကယ္အျဖစ္ လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္ ေနသူေတြက ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့နဲ႔ လုပ္လာတာေတြေၾကာင့္ သူတို႔နဲ႔ ျပည္သူလူထုအားလံုးနဲ႔ ေပါင္းမိလာၾကတဲ့အခါ ‘အင္အား’ဟာ ျဖစ္ေပၚလာပါေတာ့တယ္။ ဒါဟာ ‘လူထုအင္အား’ တရပ္ျဖစ္လာရျခင္းပါ။

ေနာက္ထပ္တခါ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဘယ္တျခားႏိုင္ငံေတြကမွ လာမအုပ္ခ်ဳပ္ေတာ့ဘူး။ သူတို႔ ေတြ မအုပ္ခ်ဳပ္ေတာ့ေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ လြတ္လပ္သြားသလားဆိုတာပါပဲ။ လြတ္လပ္ ေရးေတာ့ ရပါတယ္။ ဒါကလည္း သိပ္မၾကာလိုက္ပါဘူး။ ကိုယ့္အမ်ဳိးသားအခ်င္းခ်င္း။ ကိုယ့္ဗမာလူမ်ဳိး အခ်င္းခ်င္းကပဲ ျပန္ၿပီးေတာ့ အာဏာသိမ္လိုက္ေတာ့ ပိုဆိုးသြားပါေလေရာ မဟုတ္လား။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ဦးေန၀င္းတို႔က အာဏာသိမ္းလိုက္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ အမိျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ဆင္းရဲတြင္းထဲကို နက္ သထက္ နက္။ ေရာက္သထက္ ေရာက္ေနပါေတာ့တယ္။ ဒီအာဏာရွင္စနစ္ကို တြန္းလွန္ ေတာ္လွန္ခဲ့ တဲ့ အေရးေတာ္ပံုႀကီးတရပ္ (သို႔) ျပည္သူလူထုတရပ္လံုး ပါ၀င္လာတဲ့ ၈၈ အေရးေတာ္ပံုႀကီးက ျဖစ္ေပၚလာခဲ့တာပါ။ ဒီလိုျဖစ္ေပၚလာတာကေရာ စနစ္တက်နဲ႔ စုစည္းထားသတဲ့လား။ မဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္သူလူထုတရပ္လံုး ပါ၀င္လာတဲ့ အခ်ိန္အခါမို႔လို႔ ဒီလိုအေရးေတာ္ပံုႀကီး၊ ၈၈ အေရးေတာ္ပံုႀကီး ေပၚေပါက္လာခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတြဟာ အမွတ္မထင္ကေနစၿပီး ျဖစ္ေပၚေပါင္းစည္းလာၾကေတာ့ ‘အင္အား’ဆိုတဲ့ ‘လူထုအင္အား’ဟာ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလိုအမွတ္မထင္ကေန ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြကေန လူေတြရဲ႕ ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ေတြကို ထြက္ေပၚလာေအာင္ ဆြ ဆြ ေပးလိုက္တဲ့အခါ လူေတြအားလံုး စုမိလာခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒါေတြကို က်ေနာ္တို႔က ဘယ္လိုေျပာၾကမလဲ။ လူအမ်ားရဲ႕ စုရပ္လို႔ ဆိုရမွာေပါ့။ ဒီလိုစုရပ္ဆိုတာ ျဖစ္လာတဲ့ အခါမွာလည္း အရွိန္အဟုန္ကို ျဖစ္ေပၚလာျပန္ပါတယ္။ ဒီလိုျဖစ္ေပၚလာေအာင္လည္း စုစည္းမိလာတဲ့ လူေတြအားလံုးက ဖန္တီးေပးလိုက္တဲ့ ‘အင္အား’ႀကီးတခု ေပၚေပါက္လာျခင္းမဟုတ္လား။ ေနာက္ထပ္ တဖန္ က်ေနာ္တို႔တေတြဟာ ဒီ‘အင္အား’ကေန က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ အိပ္မက္ပန္းတိုင္ျဖစ္တဲ့ ဒီမိုကေရစီႀကီး ေပၚထြန္းလာဖို႔အတြက္ က်ေနာ္တုိ႔တေတြရဲ႕ ရင္ထဲမွာ ‘ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္’ဆိုတာကို ျဖစ္ေပၚၿပီး ထင္ရွား လာေစပါတယ္ ဒီ‘ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္’ေတြဟာ လူတေယာက္ခ်င္းစီမွာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ‘ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္’ ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို လူတေယာက္ခ်င္းစီမွာ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြဟာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ လူ အမ်ားအျပားစီ ကူးစက္ေပါင္းကူးလာကာ အၿမိဳ႕ၿမိဳ႕။ အနယ္နယ္။ အရပ္ရပ္ေတြအားလံုးကို ျပန္႔ႏွံ႔သြား ၿပီး ေပါင္းစည္းမိခဲ့ျခင္းတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ရင္ေတာ့ အဲဒီလို လူေတြအား လံုးရဲ႕ စုရပ္ကေန ‘ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္’ေတြ ျဖစ္ေပၚလာတာေတြဟာ ‘အင္အား’ဆိုတဲ့အရာကို ရရွိေစျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ‘လူထုအင္းအား’ ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ဦးေန၀င္းက စစ္တပ္နဲ႔ အာဏာသိမ္းခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီး ျဖစ္ခဲ့တဲ့လႈပ္ရွားမႈသမိုင္းတိုင္းဟာ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ခဲ့တဲ့တိုက္ပြဲေတြ လႈပ္ရွားမႈေတြ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေတြဟာ က်ေနာ္တို႔ရင္ထဲမွာ။ ျပည္သူေတြရဲ႕ရင္ထဲမွာ မခံခ်ိမခံသာ ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္လာၿပီးေတာ့မွ ရုတ္တရက္ထေပါက္ကြဲခဲ့ တဲ့ အေျခအေန။ အျဖစ္အပ်က္ျဖစ္ရပ္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း က်ေနာ္တို႔ဟာ က်စ္လစ္ခိုင္ မာတဲ့ ေခါင္းေဆာင္မႈမ်ဳိးေတြ စည္းလံုးမႈမ်ဳိးေတြ စနစ္တက် မတည္ေဆာက္ႏိုင္ခင္မွာပဲ နအဖ(စစ္အာ ဏာရွင္)ေတြက ဖမ္းဆီးႏိုင္ခဲ့ရံုတင္မကပဲ။ ၿဖိဳခြဲဖ်က္ဆီးပစ္ႏိုင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီအတြက္ေၾကာင့္ က်ေနာ္ တို႔ဟာ အခုလက္ရွိမွာ တိုက္ပြဲေတြ။ လႈပ္ရွားမႈေတြရဲ႕ ျပႆနာ။ အခက္အခဲေတြကို ျပန္ၿပီး ေသေသ ခ်ာခ်ာ မစဥ္းႏိုင္ၾကေသးဘူး။ ေနာက္ၿပီးေတာ့လည္း ရရွိခဲ့တဲ့ျပႆနာအရင္းအျမစ္ရဲ႕ အေတြ႔အႀကံဳ ေတြကို ျပန္လွန္ၿပီးေတာ့ အသံုးမခ်ႏိုင္ခဲ့ေသးပါဘူးလို႔ က်ေနာ္ထင္ပါတယ္။ ဒါေတြဟာ တကယ္ေတာ့ စုစည္းမႈျဖစ္တဲ့ ‘စုရပ္’ တခုျဖစ္မလာခဲ့လို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို ‘စုရပ္’ျဖစ္ မလာတဲ့အတြက္ေၾကာင္း လည္း ‘အင္အား’ ဆိုတာကို မရရွိခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

စစ္အာဏာရွင္အစိုးရကို မေၾကာက္မ႐ံြ႕ စိန္ေခၚရဲတဲ့ အေမစုရဲ႕ သတိၱ။ ေၾကာက္႐ံြ႕ျခင္း ကင္းကင္းနဲ႔ ေက်ာ္လႊားရင္ဆိုင္ရဲတဲ့ အေမစုရဲ႕ ခိုင္မာျပတ္သားတဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ ျပည္သူ အမ်ားစုဟာ ေခါင္းေဆာင္အေမစုကို အားကိုးအားထား ျပဳလာၾကျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ထို႔ေနာက္မွာလည္း အေမစုကို ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအ၀ိုင္းေတြကပါ အားေပးေလးစားလာမႈကိုလည္း ေတြ႔ျမင္ရတဲ့အခါ က်ေနာ္တို႔ ျပည္သူအမ်ားစုဟာ ေခါင္းေဆာင္အေမစုကို မ်ားသထက္မ်ား ပိုမိုၿပီးေတာ့ အားကိုး ယံုၾကည္စိတ္ေတြ ျပင္းထန္လာၾကပါေတာ့တယ္။ က်ေနာ္တို႔ ျပည္သူအမ်ားစုရဲ႕ရင္ထဲမွာ ျဖစ္ေနတာက အေမစုဟာ တိုင္းျပည္ကို ဒီမိုကေရစီရေအာင္ ကယ္တင္ေဖာ္ထုတ္ေပးႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္တႀကီး နဲ႔ အားကိုးေနၾကရွာပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔တေတြဟာ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ဘာလုပ္ရမယ္၊ ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ ဘယ္လိုအခန္းက႑ကေန ပါ၀င္လုပ္ေဆာင္ရမယ္။ ပူးေပါင္းရမယ္ဆိုတာေတြကို အစဥ္အၿမဲေမ့ေလ်ာ့ေနၾကသူေတြ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ပါ။ ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့လည္း အေမစု ကိုယ္တိုင္ ေျပာခဲ့တဲ့ စကားရွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ---
‘ဒီမိုကေရစီလႈပ္ရွားမႈႀကီးကို တခုလံုးအေနနဲ႔ပဲ ျမင္ေစခ်င္ပါတယ္။
က်မတေယာက္ထဲလို႔ မျမင္ၾကေစခ်င္ပါနဲ႔’ လို႔ အေမစု ေျပာခဲ့တဲ့ စကားျဖစ္ပါတယ္။

ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားဖို႔ အခြင့္အလမ္းဆိုတာ မရွိတဲ့ ျမန္မာျပည္တြင္းမွာ အဲန္အယ္လ္ဒီ ေခါင္းေဆာင္မ်ား သည္လည္းေကာင္း။ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္လည္းေကာင္း နအဖ(စစ္အာ ဏာရွင္)ရဲ႕ အဖ်က္မ်ဳိးစံု။ လက္နက္မ်ဳိးစံု။ ဓါးအမ်ဳိးမ်ဳိးေအာက္အတြင္း ေနထိုင္ေနရျခင္းေၾကာင့္ အႏၱရာယ္အမ်ားအျပား ၀ိုင္းႀကီးပတ္လည္ရွိေနပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားဖို႔မေျပာနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးစကားလံုး ကို ေျပာမိရင္ေတာင္ အႏၱရာယ္က ၀ိုင္း၀ိုင္းကို လည္ေနပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားဖို႔ အခြင့္အေရးဆို ရင္ ေ၀းစြ။ နအဖ(စစ္အာဏာရွင္)ေတြရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေတြဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဘယ္လိုမွ ဒီမုိကေရစီရရွိ ေပၚထြန္းလာမွာ မဟုတ္အမွန္ ဧကန္ပါ။ နအဖစစ္အစိုးရရဲ႕ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာ ႏိုင္ငံဟာ ဘယ္လိုမွ အဖက္ဆယ္လို႔မရႏိုင္တဲ့ အေျခအေနေတြပါပဲ။ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံႀကီးဟာ ကမၻာ့အဆင္းရဲဆံုးႏိုင္ငံေတြ စာရင္းထဲမွာေတာင္ ေရာက္ေနတာကိုက က်ေနာ္တို႔အဖို႔ ရင္နာစရာ ေကာင္းလွပါတယ္။ မေျပာမၿပီး မတီးမျမည္ဆိုတာမ်ဳိး က်ေနာ္တို႔ တေတြဟာ အေရွ႕က ဦးေဆာင္ဦး ရြက္ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့နဲ႔ လမ္းျပၿပီး လႈပ္ရွားမႈေပါင္းစံုနဲ႔ နအဖ(စစ္အာဏာရွင္)ကို ႏိုင္ငံေရးအရေကာ။ လက္နက္ ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးအရေကာ။ လုပ္ေဆာင္ေနၾကတဲ့ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို က်ေနာ္တို႔ ျပည္သူျပည္သား။ ျပည္သူလူထုတို႔ကလည္း ေခါင္းေဆာင္မ်ားနဲ႔အတူ လက္တြဲၿပီး ‘အင္အား’ကို စည္းစည္းလံုးလံုးနဲ႔ ျဖစ္လာေအာင္ လက္တြဲ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ေစခ်င္ပါတယ္။ ဒါမွလည္း က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ‘ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္’ျဖစ္ တဲ့ ဒီမိုကေရစီကို ရေအာင္လွမ္းယူႏိုင္ၾကမွာပါ။ ဒီလိုလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ‘အင္အား (သို႔) လူထု အင္အား’ ရွိဖို႔ လိုအပ္ေနပါတယ္။

ႏိုင္ငံေရးအလုပ္ လုပ္မိၿပီးဆိုရင္၊ ႏိုင္ငံေရးစကားတခြန္း ေျပာမိၿပီးဆိုရင္ တသက္စာ နလန္မထူႏိုင္ ေတာ့ေလာက္ေအာင္ နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ၿပီးေတာ့ကို ဒုကၵေပးေတာ့တာပါပဲ။ ျပည္သူလူထု အမ်ားအျပား မေျပာရဲ၊ မဆိုရဲ၊ မေခၚရဲေလာက္ေအာင္ ဖမ္းဆီးႏွိပ္စက္ ေႏွာင့္ယွက္ေနျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုနည္းလမ္းေပါင္းစံုနဲ႔ နအဖ(စစ္အာဏာရွင္)ေတြဟာ အတိုက္အခံပါတီေတြ။ အတိုက္အခံမ်ဳိးဆက္ သစ္ေတြ ရွင္သန္ျပန္႔ပြားမႈမရွိေအာင္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈမရွိေအာင္ တခုနဲ႔ တခု။ တဖြဲ႔နဲ႔ တဖြဲ႔ ကြင္းဆက္မ ျဖစ္မိေစဖို႔ မခ်ိန္ဆက္မိေစဖို႔ နအဖက ေတာ္ေတာ့္ကို စနစ္တက်နဲ႔ ရစရာမရွိေအာင္ ၿဖိဳဖ်က္ ဖ်က္ဆီး ေနျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

က်ေနာ္တို႔ေရွ႕မွာပဲ နအဖက ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြကို ဖမ္းဆီးမႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေတာ့ အျဖဴေရာင္ကမ္ပိန္းလႈပ္ရွားမႈေတြ၊ အမဲေရာင္ကမ္ပိန္းလႈပ္ရွားမႈေတြ စတဲ့လူထုလႈပ္ရွားမႈေတြ စတင္ၿပီး လႈပ္ရွားလ်က္ရွိေနပါတယ္။ အမွန္ေျပာရရင္ ဒါေတြဟာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ‘အင္အား’ နဲ႔ ေပါင္းစပ္ၿပီးေတာ့ နအဖကို ဖိအားေတြေပးေနျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ‘လူထုအင္အား’နဲ႔ နအဖ(စစ္အာဏာ ရွင္)တို႔ကို ထိုးစစ္ေတြဆင္ေနျခင္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲလိုမ်ဳိးလႈပ္ရွားမႈေတြ ဒီထက္မက အမ်ား အျပားလႈပ္ရွားေပးဖို႔လည္း လိုအပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါမွလည္း ‘လူထုအင္အား’ ပိုမိုၿပီးေတာ့ ရလာမွာပါ။ သို႔မွသာ နအဖစစ္အစိုးရရဲ႕ မတရားဖမ္းဆီးျခင္းကိုခံေနရတဲ့ က်ေနာ္တို႔တိုင္းျပည္ရဲ႕ ေခါင္း ေဆာင္မ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ အေမစု၊ ဘဘဦးတင္ဦး၊ ဘဘဦး၀င္းတင္၊ ကိုမင္းကိုႏိုင္၊ ကိုကိုႀကီး၊ ကိုမင္းေဇယ်ာ၊ ကိုေဌးၾကြယ္၊ ကိုၿပံဳးခ်ဳိတို႔ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသမားမ်ားအားလံုး လြတ္ေျမာက္ဖို႔ရန္ အတြက္ ‘လူထုအင္အား’ နည္းတခုတည္းကိုသာ သံုးရေတာ့မွာျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္သူလူထုအားလံုးကို လႈံ႕ေဆာ္ၿပီး ‘အင္အား’ တခုအျဖစ္ ေပၚထြန္းလာႏိုင္ေအာင္။ စုစည္းလာႏိုင္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္သူ မ်ားမွာ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားကသာ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္လို႔ က်ေနာ္ ျမင္ပါတယ္။

က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ‘လူထုအင္အား’ ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္ဖို႑အတြက္ လႈပ္ရွားလာႏိုင္ဖို႔အတြက္ က်ေနာ္တို႔မွာ လိုအပ္ေနတာေတြကေတာ့ ဦးေဆာင္ႏိုင္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းေတြ အမ်ားအျပား ရွိဖို႔လိုတယ္။ ဦးေဆာင္ဦးရြက္နဲ႔ လုပ္ကိုင္မယ့္ အဖြဲ႔အစည္းေတြ လိုအပ္မယ္။ အဲဒီအဖြဲ႔အစည္းေတြထဲ မွာမွ ကိုယ္က်ဳိးမၾကည့္ပဲ အမ်ားျပည္သူအတြက္ ကိုယ္ရဲ႕ကိုယ္က်ဳိးကိုစြန္႔ၿပီး တာ၀န္ေတြကို ေက်ပြန္ ေအာင္ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္မယ့္ အဖြဲ႔၀င္။ အဖြဲ႔သားေတြ လုိပါလိမ့္မယ္။ ေနာက္ အဲဒီအဖြဲ႔အစည္းထဲမွာ စီမံကိန္းေတြ၊ မဟာဗ်ဴဟာနည္းလမ္းေတြကိုလည္း ကၽြမ္းက်င္ပိုင္ႏိုင္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး ေတာ့ က်ေနာ္တို႔မွာ မဟာရည္မွန္းခ်က္ေတြ၊ ေမဋာ္လင့္ခ်က္ေတြ၊ ခံစားခ်က္ေတြ ရွိေနဖို႔ကို လိုအပ္ပါ တယ္လို႔ က်ေနာ္ ျမင္ပါတယ္။ ဒါမွလည္း က်ေနာ္တို႔မွာ ‘အင္အား (သို႔) လူထုအင္အား’ ေတြ ရရွိလာ မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

‘အင္အား’ဆိုသည္မွာ စနစ္တက် ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့။ စနစ္တက် ေလ့က်င့္ေပးထားတဲ့။ စနစ္တက် မွန္ကန္စြာ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြြက္ႏိုင္တဲ့ဟာေတြကို စုစုစည္းစည္းရွိစြာနဲ႔ လူအမ်ားကို ပံုသြင္းရိုက္ထားတဲ့ အရာကို ‘အင္အား’လို႔ ေျပာႏိုင္ပါသလား ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စနစ္တက်နဲ႔ စုစည္းျခင္းမရွိ။ စနစ္တက်နဲ႔ ဖြဲ႔စည္းျခင္းမရွိ။ စနစ္တက်နဲ႔ ေလ့က်င့္ေပး ထားျခင္းမရွိတဲ့ အရာေတြဟာလည္း ဒုနဲ႔ ဒယ္နဲ႔ အမ်ားႀကီးရွိေနပါတယ္။ ပမာအေနနဲ႔ကေတာ့ ခံစားခ်က္ခ်င္း။ ရည္ရြယ္ခ်က္ခ်င္းတူတဲ့ လူအမ်ား စုေပါင္းမိခဲ့ရာကေန ေပါက္ဖြားလာတဲ့ ‘အင္အား’ပါ တမ်ဳိးဆိုရေသာ္ “လူထုအင္အား” ျဖစ္ပါတယ္။


မာန္လႈိင္းငယ္
(၂၀။ ၁၂။ ၂၀၀၆)

Posted in: ေဆာင္းပါး