ဒါေပမယ့္ …

မာန္လႈိင္းငယ္

ဒါေပမယ့္ …

ငယ္ငယ္တုန္းက
ငါ ကဗ်ာေတြ ေရးေတာ့
ေမေမက ခ်ီးမြန္းတယ္


ေဖေဖက အားေပးအၿပံဳးနဲ႔ ၾကည့္တယ္
ကိုႀကီးက လႈိက္လွဲစြာ တြန္းပို႔တယ္
ညီမေလးက ကဗ်ာ႐ူးလို႔ အရယ္မ်က္ႏွာနဲ႔ ေျပာတယ္။

ခုလည္း …
ငါ ကဗ်ာေတြ ေရးေနတုန္းပဲ
အဲဒီမ်က္ႏွာေတြကို ငါ ျမင္ေနတုန္းပါပဲ
ဒါေပမယ့္ … … ဒါေပမယ့္ … …

Read more »

Posted in: ကဗ်ာ

၀မ္းစာ ႏွင့္ အလုပ္

မာန္လႈိင္းငယ္

ဒီစာစုေလးကိုလည္း ဒိုင္ယာရီအေဟာင္းေလးက ဆြဲထုတ္တင္ျပလိုက္ပါတယ္ဗ်ာ။

၀မ္းစာ ႏွင့္ အလုပ္

`အလုပ္က
၀မ္းေရးအလွ၊
၀မ္းတြင္းကိစၥ၊
ျပတ္ျပတ္လုပ္ေသာ္၊
ျပံဳးရႊင္ဖြယ္ရာ၊
စားေရးဖူလုံ၊
ေနာင္ေရးကိစၥ၊ ေျပလည္မည္´

ကြ်န္ေတာ္ေျပာခ်င္၊ ဆိုခ်င္၊ ေရးခ်င္သည့္ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုရွိပါတယ္္။ အဲဒီအေၾကာင္းအရာ မ်ားသည္ လူ႕ေလာကတြင္ အစဥ္မပ်က္ လည္ပတ္စီးဆင္းေန႕သည့္ အရာတစ္ခု ျဖစ္တယ္။ ထိုအရာသည္ `၀မ္းစာ ႏွင့္ အလုပ္ ` ျဖစ္ပါပဲ။

၀မ္းစာ ႏွင့္ အလုပ္သည္ အၿမဲပင္ ဒြန္တြဲေနသည္မွာ မွန္မမွန္ သိခ်င္လ်ွင္ ေန၏အလင္းေရာင္ ေပၚလာသည္မွ ကြယ္သြားသည့္အထိ ကိုယ္တိုင္ ေစာင့္ၾကည့္မေနဘဲ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ပါက သိရိွလာ မည္မွာ အမွန္ပင္သည္။ သိရွိသည္ထက္ ကိုယ္တိုင္ေတြ႕ၾကံဳ၊ ျဖတ္ေက်ာ္ေနရသည္ဟု ေျပာဆိုရင္ ပိုမွန္ပါ လိမ့္မည္။

အေၾကာင္းမွာမူ လူမ်ားသည္ လူ႕ေလာကထဲ ေရာက္လာသည္ဟု သိစအရြယ္က ေသသည့္အခ်ိန္ ထိ အလုပ္ကို လုပ္ၿပီး၊ ၀မ္းစာအတြက္ ျဖည့္ၾကရသည္။

သာဓကအေနနဲ႕ ကေလးတစ္ေယာက္သည္ ေမြးစအရြယ္က အသက္(၂)ႏွစ္အထိ မိခင္၏ ႏို႕ရည္ကို ေသာက္ေနရသည္ပင္ ကတည္းက ထိုမွတဆင့္ အသက္(၃) ႏွစ္မွအစ လူလတ္ပိုင္း၊ လူၾကီးပိုင္း ေရာက္သည့္အခ်ိန္ထိ အစားအစာေသာက္ ေရႏွင့္ ပဲသေရစာမ်ားကို ေန႕စဥ္မပ်က္ အၿမဲလိုလို စားေသာက္ ေနထိုင္ရျခင္းပင္။ အလုပ္ကိုလည္း ေရကုန္ေရခန္း လုပ္ၾကရသည္။

အလုပ္လုပ္မွ ၀မ္းစာအတြက္ ျဖည့္ဆည္းရသလို၊ ၀မ္းစာျပည့္တင္းမွ အလုပ္လုပ္ႏိုင္မည္။ ၀မ္းစာမျပည့္တင္းဘဲႏွင့္ေတာ့ အလုပ္လုပ္ ႏိုင္မည္မဟုတ္ေခ်။ အလားတူပင္ အလုပ္ကိုလည္း အစဥ္မပ်က္ လုပ္ေဆာင္မွသာလ်ွင္ ၀မ္းစာအတြက္ ျပည့္တင္းသိုေလွာင္လို႕ ရမည္ျဖစ္သည္။

ဤအထက္ပါအေၾကာင္းအရာႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး သာဓကတစ္ခုကုိ တင္ဆက္ပါမည္။ ဆရာ၀န္ ျဖစ္ျဖစ္၊ ေက်ာင္းဆရာျဖစ္ျဖစ္၊ တစ္ခုခုကို တင္ဆက္ပါမည္။

ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္သည္ သူ၏တာ၀န္ကုိ ေန႕တိုင္းမပ်က္ လုပ္ျခင္းသည္ ေငြကို ရဖို႕လိုလည္း မဟုတ္ မိသားစုအတြက္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေနာင္ေရးအတြက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ၀မ္းစာအတြက္ ေသာ္ေကာင္း၊ ေငြကိုရမွသာလ်ွင္ ၀မ္းစာအတြက္၊ မိသားအတြက္ႏွင့္ သူ၏ ေနာင္ေရးတို႕ကို ဖူလံုေစသည္။

သူ၏ အတတ္ပညာျဖစ္သည့္ ဆရာ၀န္ဆုိသည့္အလုပ္ မရွိဘဲႏွင့္ေတာ့ ၀မ္းစာအတြက္ေကာ၊ မိသားစုအတြက္နွင့္ ေနာင္ေရးအတြက္ကိုပါ စိုးရိမ္ဖြယ္ရွိပါသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အလုပ္ကို အစဥ္အပ်က္ မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ဘဲႏွင့္ေတာ့ ၀မ္းစာအတြက္ ျဖည့္တင္းႏိုင္မည္မဟုတ္ေခ်။

အစာေရစာပ်က္ၿပီး ေသၾကပါလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ ဆိုရိုးစကားေတာ့ ရွိပါတယ္။ ဘာတဲ့ `ထမင္း ခုနစ္ရက္မစားရလည္း မေသႏိုင္ေသးပါဘူး။ ေရေသာက္ရင္ေတာင္ အသက္ရွင္ပါတယ္တဲ့´ ဟုတ္မွာပါေလ။ ဒါကေတာ့ သူတို႔ေတြရဲ႕ အျမင္ေတြကိုး။ မွန္တယ္လို႔လည္း မေျပာလို။ မွားတယ္လို႔လဲ မေ၀ဖန္လိုပါဘူး။

က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာကိုေတာ့ က်ေနာ္ဆက္ေျပာပါမယ္။ အလုပ္မလုပ္ခ်င္ဘဲထားဦးေတာ့ ၀မ္းစာ အတြက္ ျဖည့္တင္းႏိုင္မည္မဟုတ္ေခ်။ အလားတူပင္ ေက်ာင္းဆရာအလုပ္၊ စာေရးအလုပ္၊ အင္ဂ်င္နီယာ အလုပ္ စသည့္အလုပ္ကို လုပ္ေဆာင္သည့္ လူမ်ားသည္ ထိုသို႕ပင္တည္း။

အလားတူနာမည္ေက်ာ္ ႏိုင္ငံေရးပုဂၢိဳလ္ေတြ၊ စီးပြားေရးေအာင္ျမင္သည့္ ပုဂၢဳိလ္မ်ားသည္ ၀မ္းစာမရွိ ဘဲႏွင့္ နာမည္မေက်ာ္ႏိုင္၊ အလုပ္မျဖစ္ဘဲႏွင့္လည္း မတက္ႏိုင္ေခ်။ မည္မွ်ေလာက္ပင္ နာမည္ေက်ာ္ေစဦး ထိုအလုပ္ႏွင့္ ၀မ္းစာမရွိလွ်င္ နာမည္ေက်ာ္ၾကားႏိုင္မည္မဟုတ္ေသးေပ။

အလုပ္သည္ လူေတြအတြက္ အလြန္ကိုမွ လိုအပ္ေသာ အရာပင္ျဖစ္သည္။ ၀မ္းစာမွရွိဘဲႏွင့္လည္း ၀မ္းစာအတြက္ျဖည့္တင္းႏိုင္မည္မဟုတ္ေခ်။

ထိုေၾကာင့္ `၀မ္းစာ ႏွင့္ အလုပ္` သည္ အၿမဲပင္ ဒြန္တြဲေနေပသည္။ အလြန္မွလည္း အေရးႀကီးၿပီး လိုအပ္သည့္အရာလည္း ျဖစ္ေပသည္။

`အလုပ္က
၀မ္းေရးအလွ၊
၀မ္းတြင္းကိစၥ၊
ျပတ္ျပတ္လုပ္ေသာ္၊
ျပံဳးရႊင္ဖြယ္ရာ၊
စားေရးဖူလုံ၊
ေနာင္ေရးကိစၥ၊ ေျပလည္မည္´

ဒီစကားေလးနဲ႔ ပဲ အဆံုးသတ္လိုက္ပါသည္။

Read more »

Posted in: အမွတ္တရ စာစု

ခ်ိပ္ပိတ္ခံထားရတဲ့ ျပတင္းတံခါး

မာန္လႈိင္းငယ္

ခ်ိပ္ပိတ္ခံထားရတဲ့ ျပတင္းတံခါး

ျပတင္းတံခါးက
အခုအခါမွာ
ခ်ိပ္ပိတ္လို႔ ခံေနရၿပီ။

ခ်မ္းေအးတုန္ခိုက္
ညအေမွာင္ေတာင္ ထိုင္မၾကည့္ႏိုင္ၿပီ။

ဒီလိုပဲ …
ငါဟာ အတိတ္ကို အတိတ္မွာ ထားခဲ့ဖို႔
ေနာက္လည့္ၾကည့္စရာ မလိုေအာင္
ငါ …
၂၀၀၇ နဲ႔ ၂၀၀၈ ကို ျခားနားေပးလို္က္ပါၿပီ။

တခ်ဳိ႕ေသာ သူေတြက
၂၀၀၈ ကို တခမ္းတနား ႀကိဳဆိုၾက
အခ်ဳိ႕ေသာ သူမ်ားက
၂၀၀၈ ထဲ မရဲတရဲ လွမ္း၀င္ၾက
ငါကေတာ့
ျပတင္း၀ကို လိုက္ကာနဲ႔ ပိတ္လိုက္သလို
၂၀၀၇ ကို ဖံုးပိတ္
၂၀၀၈ ကိုေတာ့ ေျမလွန္တူးဆြေနရၿပီ။

ခု …
ညမ်ားမွာေတာ့
ခ်မ္းေအးတုန္ခိုက္
ညအေမွာင္ေတာင္ ထိုင္မၾကည့္ႏိုင္ၿပီမို႔
ခ်ိပ္ပိတ္ခံထားရတဲ့ ျပတင္းတံခါးကိုပဲ ေငးၾကည့္ေနရ… ။ ။

Read more »

Posted in: ကဗ်ာ

Smart Mom

Smart Mom

A mother was walking with her four year old daughter one day when the daughter picked up something off the ground and started to put it into her mouth. The mother stopped her and said she shouldn't do that.

"Why," asked the little girl.

"Because it’s dirty. It's been on the ground. You don't know where it's been. It probably has germs."

The little girl looked up at her mom with admiration and asked, "How do you know so much?"

Thinking quickly, the mother said, "All moms know so much. We have to. It's on the Mommy Test. If you don't know it, you don't get to be a mommy."

The little girl pondered this for a few minutes, then her face brightened. "I get it!" she said. "If you don't pass the test, you get to be a daddy!"

"Yup," said the mom.

Read more »

Posted in: ကာတြန္း။ ဟာသ

အိပ္မက္ႏွင့္ အနာဂတ္

မာန္လႈိင္းငယ္

ဒီအိမ္မက္ႏွင့္ အနာဂတ္ေလး စာစုေလးကို က်ေနာ္ ဒိုင္ယာရီအေဟာင္းေလးကို ျပန္လွန္ေနတုန္းေတြ႔လို႔ ဒီမွာ သယ္ရင္းမ်ားအားလံုးကို ဖတ္ေစခ်င္တာနဲ႔ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္ဗ်ာ။

အိပ္မက္ႏွင့္ အနာဂတ္

လူေတြဟာ ေန႕စဥ္လိုလို သြားလာလႈပ္ရွားၾက အလုပ္ကိုယ္စီသြားၾက တေန႕တာလုပ္ ေဆာင္ရမည့္ အလုပ္ကုိလည္း လုပ္ေဆာင္ၾကနဲ႕ ။

ေနကြယ္လာျပီးဆိုတာနဲ႕ ငါတို႕ဟာ အိပ္စက္အနားယူရမယ့္ အခ်ိန္္ေတာ္ ေရာက္လာေတာ့မွာ လား လိုိ႕ေျပာ ၾကတယ္။အဲဒီလို အိပ္ယာ၀င္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ လူေတြဟာ ေတြးျပီး စဥ္းစားၾကမွာဘဲ။

ငါတို႕ရဲ႕ အနာဂတ္ကို ငါတို႕ ဘယ္လို ေလ်ွာက္လွမ္းရမလဲ။ လုပ္ေဆာင္ရမလဲ ဆိုတာကို ဘဲ စဥ္းစား မိၾကမွာပါ။ ဒီလိုပဲ စဥ္းစားၿပီး ေတြးပူေန ၾကလိမ့္မယ္။

ငါလည္းဘဲ ဒီလိုလူမ်ဳိးေတြလို ျဖစ္ရင္လည္း အနာဂတ္အတြက္ စဥ္းစားရင္း ပူပန္မိမွာဘဲ။

ဒီလိုဘဲ ေနထြက္လာရင္ ေန႕ရဲ႕အလင္းေရာင္ကို ခံစားရလိမ့္မယ္။ ေနကြယ္လာရင္လည္း ညရဲ႕အေမွာင္ထုႀကီးကိုဘဲ ခံစားရမွာပါ။ ဒါေတြဟာ ျဖစ္ၿမဲတရား ေတြပါ။ လူေတြဟာလည္း ဒီလိုသေဘာမိ်ဳး သက္ေရာက္တာဘဲ။ ေန႕အလင္းေရာင္ကို ျမင္ရတာနဲ႕ လူေတြဟာ ပ်ာယာခတ္ၿပီး၊ ကိုယ့္မွာရွိသမ်ွ အလုပ္ကို ကုန္းကုန္းၿပီး လုပ္ၾကနဲ႕ ရင္ေမာစရာ ပါဘဲ။

ဒီလိုၾကားထဲမွာ လူေတြဟာ အနားယူဖို႕ ၊စိတ္ကို အနားေပးဖို႕ မစဥ္းစားမိ ၾကဘူးလား၊စဥ္းစားမိ ၾကလားဆိုတာေတာ့ မေျပာတတ္။ တခ်ိဳ႕လူေတြကေတာ့ စဥ္းစားမိၾကမွာဘဲ။ မစဥ္းစာမိတဲ့ လူမ်ားလည္းရိွမွာပါ။ စဥ္းစားမိသည္ ျဖစ္ေစ၊ မစဥ္းစားမိသည္ ျဖစ္ေစ၊ကိုယ္စိတ္ႏွလံုးကိုေတာ့ အနားေပးရမွန္ ပဲ။

ဒီလို အနားယူမွဘဲ အိပ္ယာ၀င္တဲ့အခါ အိပ္မက္လွလွေလးေတြလည္း မက္တတ္တယ္။ မလွတဲ့ အိပ္မက္လည္း မက္တတ္တယ္။

ဒီလိုအိပ္မက္ေတြ မက္ၾကတဲ့အခါ လူေတြဟာ အိပ္မက္အေၾကာင္းေတြက္ို ျပန္စဥ္းစားမိလ်ွင္ ၀မ္းသာပီတိ ျဖစ္သလား။ ေကာင္းေကာင္း မက္ရင္ျဖစ္ေစ၊ အဆိုးမက္သည္ျဖစ္ေစ၊ ဒီအေပၚ ၀မ္းသာပီတိ ျဖစ္သလား။

အလားတူဘဲ အနာဂတ္အတြက္ ရင္ဆိုင္ရမဲ့ ျပသနာေတြကို ေက်ာ္လႊားျဖတ္သန္း နိုင္သည္ ျဖစ္ေစ၊ လူေတြဟာ ဘယ္လိုမ်ိဳး ခံစားရသလဲ။ ငါ့အေနနဲ႕ စဥ္းစားမိတယ္။ အနာဂတ္မွာ ရင္ဆိုင္ရမဲ့ ျပသနာေတြကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ နဲ႕ ေက်ာ္လႊားျဖတ္သန္း နုိင္ခဲ့လွ်င္ မုခ် ၀မ္းသာပီတိ ျဖစ္မိမွာပါ။

ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ မရင္ဆိုင္ႏိုင္ဘူးဆိုရင္ လူေတြဟာ မွဲ႕ၾကမွာဘဲ။ ငါလည္း ဒီလိုျဖစ္မိ မွာပဲေလ။ ဒီလိုက ဘဲ လူေတြရဲ႕ ဘ၀ေတြဟာ အိပ္မက္ေလာ အနာဂတ္ေလာ ။ အိပ္မက္ ႏွင့္ အနာဂတ္ဟာ တူၾကပါသလား။

Read more »

Posted in: အမွတ္တရ စာစု

What should we do?

Mhan Hlaine Nge

What should we do?

If we were waves,
They are the stone (piece of rock).
They can not control upon our.
So, We can win theim, oneday.

If they were waves,
We are the stone (piece of rock).
They can control upon our,
What should we do?

Read more »

Posted in: ကဗ်ာ