1:19 PM
မာန္လႈိင္းငယ္
Posted in: ေမေမ့ ဖိတ္စာThursday, February 10, 2011
`ကြက္လပ္ေလးတခုရဲ႕ ေန႔ရက္ေတြထဲမွာ´
ခြဲခြာခဲ့တာ ၾကာၿပီ ငတ္ငတ္မြတ္မြတ္ တမ္းတေနရတဲ့ ေန႔ရက္ေတြမွာ ...။
ဘ၀မွာ ... အဆံုးအစမဲ့ လမ္းေပ်ာက္ေနရင္လည္း
က်ေနာ္တို႔ဆီ ...
လင္းလက္ေတာက္ပစြာ ျပန္လာခဲ့ပါ တမ္းတေနမိပါရဲ႕ ... ေမေမ။
ခြဲခြာခဲ့တာ ၾကာၿပီ ငတ္ငတ္မြတ္မြတ္ တမ္းတေနရတဲ့ ေန႔ရက္ေတြမွာ ...။
က်ေနာ္တို႔ ေခါင္း ထက္ေကာင္းကင္က
ေန၊ လ၊ ၾကယ္၊ တာရာေတြ
အခါတိုင္းလိုပဲ အနတၱ (အဆံုးမရွိ) တည္ရွိေနေလရဲ႕ ... ေမေမ။
ခြဲခြာခဲ့တာ ၾကာၿပီ ငတ္ငတ္မြတ္မြတ္ တမ္းတေနရတဲ့ ေန႔ရက္ေတြမွာ ...။
ဘ၀သံသရာမွာ ... ေန႔ျမင္ ညေပ်ာက္
ညျမင္ ေန႔ေပ်ာက္၊ ၾကယ္ျမင္ လေပ်ာက္
မေျပာင္းမလဲ ျဖစ္ၿမဲစြာ အရွိကို အရွိအတိုင္းပါပဲ
ဒါေပမယ့္
ေမေမေရ ...
က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ အတၱရင္ခြင္ႀကီးထဲမွာေတာ့
အခါတိုင္းလိုပဲ ကြက္လပ္ေလးတခု က်န္ေနစၿမဲပါ ... ေမေမ။
ခြဲခြာခဲ့တာ ၾကာၿပီ ငတ္ငတ္မြတ္မြတ္ တမ္းတေနရတဲ့ ေန႔ရက္ေတြမွာ ...။
က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ဘ၀မွတ္တိုင္မွာေတာ့
`ကြက္လပ္ေလးတခုရဲ႕ ေန႔ရက္ေတြထဲမွာ´
အခါခါအလီလီ သမိုင္းအကၡရာအျဖစ္ တင္ရွိေနဆဲပါ ... ေမေမ။ ။
မာန္လႈိင္းငယ္
၂၀၁၁ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၁၄) ရက္။
ဘ၀မွာ ... အဆံုးအစမဲ့ လမ္းေပ်ာက္ေနရင္လည္း
က်ေနာ္တို႔ဆီ ...
လင္းလက္ေတာက္ပစြာ ျပန္လာခဲ့ပါ တမ္းတေနမိပါရဲ႕ ... ေမေမ။
ခြဲခြာခဲ့တာ ၾကာၿပီ ငတ္ငတ္မြတ္မြတ္ တမ္းတေနရတဲ့ ေန႔ရက္ေတြမွာ ...။
က်ေနာ္တို႔ ေခါင္း ထက္ေကာင္းကင္က
ေန၊ လ၊ ၾကယ္၊ တာရာေတြ
အခါတိုင္းလိုပဲ အနတၱ (အဆံုးမရွိ) တည္ရွိေနေလရဲ႕ ... ေမေမ။
ခြဲခြာခဲ့တာ ၾကာၿပီ ငတ္ငတ္မြတ္မြတ္ တမ္းတေနရတဲ့ ေန႔ရက္ေတြမွာ ...။
ဘ၀သံသရာမွာ ... ေန႔ျမင္ ညေပ်ာက္
ညျမင္ ေန႔ေပ်ာက္၊ ၾကယ္ျမင္ လေပ်ာက္
မေျပာင္းမလဲ ျဖစ္ၿမဲစြာ အရွိကို အရွိအတိုင္းပါပဲ
ဒါေပမယ့္
ေမေမေရ ...
က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ အတၱရင္ခြင္ႀကီးထဲမွာေတာ့
အခါတိုင္းလိုပဲ ကြက္လပ္ေလးတခု က်န္ေနစၿမဲပါ ... ေမေမ။
ခြဲခြာခဲ့တာ ၾကာၿပီ ငတ္ငတ္မြတ္မြတ္ တမ္းတေနရတဲ့ ေန႔ရက္ေတြမွာ ...။
က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ဘ၀မွတ္တိုင္မွာေတာ့
`ကြက္လပ္ေလးတခုရဲ႕ ေန႔ရက္ေတြထဲမွာ´
အခါခါအလီလီ သမိုင္းအကၡရာအျဖစ္ တင္ရွိေနဆဲပါ ... ေမေမ။ ။
မာန္လႈိင္းငယ္
၂၀၁၁ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၁၄) ရက္။
Posted in: ကဗ်ာအခ်ိန္ရရင္ ေမ့ႏိုင္ေအာင္ေတာ့ တိမ္ေပၚတက္လိုက္ပါဦး
မနက္ခင္းနဲ႔အတူ
အာရံုဦးေရာင္ေလး ထြန္းေတာက္လာဖို႔
ငါ့ေျခရာေတြ ထင္က်န္သြားေအာင္
နက္နက္နဲနဲေလး ေျခြယူသြား ...
အခ်ိန္ရရင္ ေမ့ႏုိင္ေအာင္ေတာ့ တိမ္ေပၚတက္လိုက္ပါဦး။
ညေနခင္းနဲ႔အတူ
ဆည္းဆာေရာင္ေလး ျဖာက်လာဖို႔
ငါ့သက္ျပင္းေတြ ထင္ဟပ္သြားေအာင္
ျပင္းျပင္းရွရွေလး ႏုတ္ယူသြား ...
အခ်ိန္ရရင္ ေမ့ႏုိင္ေအာင္ေတာ့ တိမ္ေပၚတက္လိုက္ပါဦး။
သန္းေခါင္ယံနဲ႔အတူ
ညဥ့္ဦးေရာင္ေလး ပိန္းပိတ္လာဖို႔
ေရွ႕က နံရံေတြ ကြာက်သြားေအာင္
ငါ့အရိပ္ေတြ မည္းေမွာင္သြားေအာင္
ႏွစ္၊ လ၊ ရက္ေတြ ၾကာေညာင္းလာတဲ့ကာလတခုထိ
ေၾကာင္းက်ဳိးမဆီေလွ်ာ္တဲ့ ေသျခင္းတရားတခုေၾကာင့္
မေတာ္တဆ သူရဲေကာင္း မျဖစ္ခ်င္ဘူး
ဒါေပမယ့္ ...
အညၾတထဲက အညၾတသာ ျဖစ္လာေစဖို႔အတြက္
အခ်ိန္ရရင္ ေမ့ႏုိင္ေအာင္ေတာ့ တိမ္ေပၚတက္လိုက္ပါဦးမယ္။
မာန္လႈိင္းငယ္
၂၀၁၀ ခုႏွစ္၊ ႏို၀င္ဘာလ (၂၆) ရက္။
(၁၀း၂၄) မိနစ္တိတိ
အာရံုဦးေရာင္ေလး ထြန္းေတာက္လာဖို႔
ငါ့ေျခရာေတြ ထင္က်န္သြားေအာင္
နက္နက္နဲနဲေလး ေျခြယူသြား ...
အခ်ိန္ရရင္ ေမ့ႏုိင္ေအာင္ေတာ့ တိမ္ေပၚတက္လိုက္ပါဦး။
ညေနခင္းနဲ႔အတူ
ဆည္းဆာေရာင္ေလး ျဖာက်လာဖို႔
ငါ့သက္ျပင္းေတြ ထင္ဟပ္သြားေအာင္
ျပင္းျပင္းရွရွေလး ႏုတ္ယူသြား ...
အခ်ိန္ရရင္ ေမ့ႏုိင္ေအာင္ေတာ့ တိမ္ေပၚတက္လိုက္ပါဦး။
သန္းေခါင္ယံနဲ႔အတူ
ညဥ့္ဦးေရာင္ေလး ပိန္းပိတ္လာဖို႔
ေရွ႕က နံရံေတြ ကြာက်သြားေအာင္
ငါ့အရိပ္ေတြ မည္းေမွာင္သြားေအာင္
ႏွစ္၊ လ၊ ရက္ေတြ ၾကာေညာင္းလာတဲ့ကာလတခုထိ
ေၾကာင္းက်ဳိးမဆီေလွ်ာ္တဲ့ ေသျခင္းတရားတခုေၾကာင့္
မေတာ္တဆ သူရဲေကာင္း မျဖစ္ခ်င္ဘူး
ဒါေပမယ့္ ...
အညၾတထဲက အညၾတသာ ျဖစ္လာေစဖို႔အတြက္
အခ်ိန္ရရင္ ေမ့ႏုိင္ေအာင္ေတာ့ တိမ္ေပၚတက္လိုက္ပါဦးမယ္။
မာန္လႈိင္းငယ္
၂၀၁၀ ခုႏွစ္၊ ႏို၀င္ဘာလ (၂၆) ရက္။
(၁၀း၂၄) မိနစ္တိတိ
Posted in: ကဗ်ာ
