တိုးတိုးသဲ့သဲ့ ပန္းခ်ီကားမ်ားရဲ႕ တေယာသံ

ရိုးမေတာင္တန္းႀကီးရဲ႕ ေက်ာက္ကုန္းထက္က အရာမ်ား
အရိုးေပၚအေရတင္ ျဖစ္ေနၿပီလား
အရိုးအၿပိဳင္းၿပိဳင္း ထေနၿပီလား အေတြးအမွ်င္တန္းေနခ်ိန္
တေယာတလက္ကို ထမ္း
တေရြ႕ေရြ႕ လွမ္းတက္လာတဲ့ ေျခလွမ္းနဲ႔
လက္တဖက္က ကေလာင္တံ
ေနာက္တဖက္က စုတ္တံႏွင့္ ေဆးစက္
သူ ဦးတည္ရာရိုးမေပၚ
အရုဏ္ပ်ဳိ႕ခ်ိန္ မနက္ခင္းတခုမွာ ... ။

တေယာထိုးဖို႔ သံစဥ္ မရွိေတာ့တာလား
ကဗ်ာသီဖို႔ ကာရံ ရွာမရေတာ့တာလား
ပန္းခ်ီခ်ယ္ဖို႔ ရႈခင္းရႈကြက္ မျမင္ႏိုင္ေတာ့တာလား
သူ ေငးငိုင္စြာ ရပ္တန္႔ေန ... ။

အဲဒီတမနက္
သူ႔ စိတ္က ဘယ္ဆီေရာက္ေနတာလဲ
ဇြန္လရဲ႕ မိုးေရစက္ေတြထဲ
တသသနဲ႔ လြမ္းဆြတ္
ေမေမ မ်ား ...
ဘာကို ဘယ္လို ေတြးေနရွာေလမလဲ
တေယာက္တည္းတက္တဲ့ ေမြးေန႔ပြဲေလးမ်ား က်င္းပေနေလမလား
မေသခ်ာ ... ။

ဒါေပမဲ့
သားသမီးမ်ားစြာ
မေရမတြက္ႏိုင္တဲ့ ပန္းေရာင္စံု သားသမီးမ်ားစြာ
ေမေမ့ကို ဂုဏ္ျပဳဦးညႊတ္ၾက
အထိမ္းအမွတ္ေတြ ျပဳၾက
ကမၻာႏွင့္ အ၀ွမ္း
တခန္းတနား ... ။

သူ ...
ေမေမ့ဆီ လြင့္ေမ်ာ
ေလအလ်င္ရဲ႕ အဟုန္နဲ႔အတူ
ေလေျပေလညွင္းေလးနဲ႔အတူ
ေမေမ့ရင္ခြင္ဆီအေရာက္ တိုးေ၀ွ႔ေနရွာၿပီ။

ဒီအခ်ိန္မွာ
တေယာသံ ညွင္းညွင္းလည္း ထြက္ေပၚလာ
ကဗ်ာဖြဲ႔သံ တိုးတိုးသဲ့သဲ့ လြင့္ပ်ံလာ
စုတ္တံခ်ယ္သ ပန္းခ်ီကားေတြ တကားၿပီးတကား ထြက္က်လာ
စဥ္း စား ၾကည့္
သူ႔ လက္မ်ားဟာ ... ။ ။

မာန္လႈိင္းငယ္
၂၀၁၀ ခုႏွစ္၊ ဇြန္လ (၄) ရက္

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ (၆၅) ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔အထိမ္းအမွတ္သို႔ ဦးညြတ္ဂုဏ္ျပဳလိုက္တဲ့ ကဗ်ာပါ။

Read more »

Posted in: ကဗ်ာ