`အခ်စ္ဟာ အလြမ္းျဖစ္ .. အလြမ္းဟာ အခ်စ္ျဖစ္´

အတိတ္ကို ႀကိဳက္တဲ့ေနရာကေန ျပန္စလို႔ရရင္
ပဥၥလက္ကေ၀ေတြနဲ႔အတူ ဟိုး အထက္
ေၾကာင္လိမ္ေလွခါးထစ္တိုင္း တတ္တတ္ၿပီး
ေအးခ်မ္းသာယာတဲ့ ေငြစႏၵာလမင္းႀကီးကို ဆြတ္ခူးယူလိုက္ခ်င္ပါရဲ႕ ... ။

ေနာက္ေတာ့
မဟာတံတိုင္းႀကီးေပၚ ခုန္တတ္လာတဲ့ ၀ူခုန္းေမ်ာက္မင္းလို
မဟာေရႊဒုတ္ႀကီးကို ကိုင္ရင္း
လက္ညွိဳးညြန္ရာ ေရျဖစ္ေစဖို႔
ညီမေလးေရ ...
မင္း .. အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ ဧည့္စာရင္း တိုင္ထားဦးေနာ္ ... ။

အေမွာက္ပေယာဂအားလံုး
မင္းကို လာေရာက္ခ်ည္ေႏွာင္သြားပါဦးမယ္
ဒါေၾကာင့္
သမိုင္းရဲ႕ မင္းက်န္စစ္လို လွံတခ်က္ေထာက္ၿပီး
မင္းဆီ အေရာက္လွမ္းခဲ့ပါမယ္ ... ။ ။

မာန္လႈိင္းငယ္

Read more »

Posted in: ကဗ်ာ

မၿပံဳးႏိုင္ မေပ်ာ္ႏိုင္ ၾကာေလၿပီလား

စိမ္းလန္းစိုေျပေနတဲ့ ေျမဟာ
တေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ အထပ္ထပ္ အခါခါ
ယမ္းေငြ႔ေတြ ဖံုး
ရမၼက္မုဆိုးေတြ လံုး
မၿပံဳးႏိုင္ မေပ်ာ္ႏိုင္ ၾကာေလၿပီလား။

ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟမီးေတြ အလ်ံတၿငီးၿငီး ေတာက္
ရမၼက္မီးေတြ တဟုန္းဟုန္း ေတာက္
အေမွာင္ေတြ အထပ္ထပ္ ဖုံးတဲ့ အ၀ီစိငရဲထဲမွာ
အသက္ေတြက အစိုးမရ
ငတ္ပ်က္ေခါင္းပါးမႈေတြက အေငၚထူးထူး
ကပ္ေဘးအႏၱရာယ္ေတြက အုပ္စိုးမိုး
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို သယ္ေဆာင္ေပးမဲ့
သံလြင္ခက္နဲ႔ ခ်ဳိးငွက္ကေလးလည္း
အေ၀းဆံုးအေ၀းကို ထြက္သြားေလၿပီလား။

လူ႔ယဥ္ေက်းေတြရဲ႕ သမိုင္း
ေသြးစက္လိႈင္းေတြ ရိုက္ခတ္
ေသြးမုန္တိုင္းေတြ တိုက္ခတ္
သမိုင္းတေကြ႔ ေမာ္ကြန္းတင္ဖို႔
မွတ္ေက်ာက္အကၡရာ ထုိးလိုက္ေလၿပီလား။

ရုပ္နမ္၀တၳဳ တိုးတက္မႈေနာက္ တေကာက္ေကာက္
သစၥာတရားေတြ အေမွာင္ဖံုး
ေမတၱာတရားေတြ ေခါင္းပါး
ျပည္ဖံုးခါခ် အ၀ီစိငရဲထဲ ထိုးဆင္းဖို႔ တာစူေနေလၿပီလား။

ဘယ္ေန႔ ဘယ္အခ်ိန္ မၿပီးဆံုးႏိုင္မယ့္
နာတာရွည္ ျပည္တြင္းစစ္ႀကီး ဆင္ႏႊဲ
ဥၾသသံလည္း မသာမယာ
ေခါင္းေလာင္းသံလည္း မညင္မသာ
ေလာကရဲ႕ အလွေတြ အစား
ေလာဘရဲ႕ အတၱေတြက ခ်စားတိုက္စား
အနာဂတ္သမိုင္း ထြန္းလင္းဖို႔
ေရာင္နီေတြ ျဖာျဖာလင္းေစဖို႔
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသမိုင္း စိုက္ထူၾကပါေတာ့လား။ ။

မာန္လႈိင္းငယ္
၂၀၁၀ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ (၂၀) ရက္။

Read more »

Posted in: ကဗ်ာ

ပန္းအိုး၊ ပံုတူပန္းခ်ီဆရာ

ပန္းကို
ပန္းအိုးထဲမွာ ထိုးစိုက္လိုက္ေတာ့
ပန္းအိုး။

ကိုယ္တိုင္
ပံုတူအျဖစ္ ထုဆစ္လိုက္ေတာ့
ပံုတူပန္းခ်ီဆရာ။

တပင္ခ်င္း
တလႊာခ်င္း
တဆင့္ခ်င္း
ေကာက္ေၾကာင္းတခုခ်င္း
ဟိုကူး ဒီခုန္
ဟိုေရး ဒီျခစ္
လိုရင္းေရာက္ေအာင္
ဖန္တီးဖြဲ႔ယူလိုက္ေတာ့။

အဆံုးမွာ ...
ပန္းေတြ ေ၀ဆာေစဖို႔
ပန္းအိုးက ရင္းခံ
ပံုတူေတြ ဆင့္ပြားေစဖို႔
ပံုတူပန္းခ်ီဆရာ နင္းခံ။

ဒီအခ်ိန္မွာ ...
ပန္းအိုးက ၿပံဳး
ပံုတူပန္းခ်ီဆရာက မုန္း
ပန္းအိုး၊ ပံုတူပန္းခ်ီဆရာ ဘ၀မွာ ... ။ ။

မာန္လႈိင္ငယ္
၂၀၁၀ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ (၉) ရက္။

Read more »

Posted in: ကဗ်ာ

မိုးစက္မ်ားရဲ႕ လမ္းေပၚက အသက္ေတြနဲ႔ ရက္စြဲမ်ား

၁။
သမိုင္းကို ျပန္လွန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
`စ´ကတည္းက `စ´လာလိုက္တာ
တရက္ၿပီး တရက္
တလၿပီး တလ
တႏွစ္ၿပီး တႏွစ္
တရြက္ၿပီး တရြက္
ေလမတိုက္ဘဲ
မိုးစက္မ်ားရဲ႕ လမ္းေပၚက အသက္ေတြနဲ႔ ရက္စြဲမ်ား ... ။

၂။
အေသအခ်ာ ေျပာႏိုင္တာကေတာ့
အတိတ္ေန႔ေတြ ႏိုးထ
မ်က္ရည္မိုးေတြ ရြာသြန္း
ခါးသီးမႈေတြ အန္ထုတ္
ေသြးညွီန႔ံေတြ မပ်ယ္ေသး
ႏွလံုးအိမ္ရဲ႕ ဥကြဲသိုက္ပ်က္သံနဲ႔အတူ။

၃။
အေသအခ်ာ ေျပာႏုိင္တာကေတာ့
ဒီေန႔ ဒီရက္ ဒီလ ေရာက္တိုင္း
မဖိတ္ေခၚဘဲ မိုးစက္ေတြ ေၾကြ
မတီးဘဲ ေခါင္းေလာင္းသံေတြ ညံ
မထြက္ဘဲ ဥၾသသံေတြ လ်ံ
နာၾကည္မႈမ်ား အသားကုန္ ဖြင့္ထားတဲ့ ညည္းတြားသံနဲ႔အတူ။

၄။
အေသအခ်ာ ေျပာႏိုင္တာကေတာ့
ေရာင္နီမ်ား မထြန္းေတာက္ႏိုင္ခဲ့ၿပီ
မီးမ်ားလည္း မသာယာႏိုင္ခဲ့ၿပီ
ေဟာဒီ ျပတင္း၀မွာ အသံမဲ့ နရီသံမ်ားနဲ႔အတူ။

၅။
အေသအခ်ာ ေျပာႏိုင္တာကေတာ့
ျပန္ေျပာင္းကာ စဥ္းစား ...
အဘိုးက အေဖ့ကို
အတိတ္သမိုင္း လက္ဆင့္ကမ္းခဲ့တယ္
အေဖက သူ႔ကို
ရာဇ၀င္ေၾကြး လက္ဆင့္ကမ္းခဲ့တယ္
သူက သူ႔သားကို
ဘာေတြမ်ား လက္ဆင့္ကမ္းခဲ့ဦးမလဲ
သင္းကြဲ မိခင္မ်ားရဲ႕ ငိုညည္းသံနဲ႔အတူ။

၆။
အေသအခ်ာ ေျပာႏုိင္တာကေတာ့
အသားက်ဴးတဲ့ ရေသ့
ဘုရားစူးတဲ့ မင္းရဲ႕ အစြန္းေရာက္ ယုတ္မာမႈ (ကမ္းကုန္)
တခ်ဳိ႕
သားသမီးကြဲ ... မယားကြဲ
တခ်ဳိ႕
ညီအကိုကြဲ ... ေမာင္ႏွမကြဲ
တခ်ဳိ႕
အေဖကြဲ ... အေမကြဲ
တခ်ဳိ႕
ရွင္ကြဲ ... ေသကြဲ
ကြဲကြာ .. ခြဲခြာ .. ၾကာခဲ့တာ
ဒီေန႔မွာ ...
အတိတ္သမိုင္းရဲ႕ ရာဇ၀င္
ဒီေန႔တိုင္ သက္ေသထူ
ဤလူ႔ေဘာင္ အကုန္လံုး
ရဲရဲေတာက္ ခြပ္ေဒါင္းအလံနဲ႔အတူ။

၇။
သမိုင္းကို ျပန္လွန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
`စ´ကတည္းက `စ´လာလိုက္တာ
တရက္ၿပီး တရက္
တလၿပီး တလ
တႏွစ္ၿပီး တႏွစ္
တရြက္ၿပီး တရြက္
ေလမတိုက္ဘဲ
မိုးစက္မ်ားရဲ႕ လမ္းေပၚက အသက္ေတြနဲ႔ ရက္စြဲမ်ား ... ။ ။

မာန္လႈိင္ငယ္
၂၀၁၀ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ (၈) ရက္။

Read more »

Posted in: ကဗ်ာ

ခြဲခြာေန႔တေန႔

ရယ္ေမာျခင္းေတြ ရပ္
ဘ၀အေမာေတြ ေခ်ဖ်က္ဖို႔
အေတာမသတ္ႏိုင္တဲ့ ငိုခ်င္းေတြ ေလာင္းခ်
ဒါ ...
ဘ၀တဲ့လား။
အတိတ္က အရိပ္
ပစၥဳပၸန္ရဲ႕ အာသီသ
အနာဂတ္မွာ ခ၀ါခ်
ဒါ ...
ဘ၀တဲ့လား။

ေပ်ာ္ရႊင္မႈက ေလွာင္ရီ(ရယ္)
ခြဲခြာမႈက ငိုခ်င္းထပ္
ေလးညွင္းသတင္းက သယ္ေဆာင္သြား
ဒါ ...
ဘ၀တဲ့လား။

အို ... သူငယ္ခ်င္း
အနာဂတ္ဘ၀ လွေသြးၾကြယ္ဖို႔
ခြဲခြာေန႔တေန႔ လွန္ပစ္ရင္းနဲ႔
ေပ်ာ္ရႊင္ေန႔သစ္ကို ဖြင့္ထုတ္လိုက္ေတာ့
ဒါ ...
ဘ၀ရဲ႕ သခၤါရ ... ။ ။

မာန္လႈိင္းငယ္
၂၀၁၀ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ (၁၅) ရက္။

Read more »

Posted in: ကဗ်ာ

တိုးတိုးသဲ့သဲ့ ပန္းခ်ီကားမ်ားရဲ႕ တေယာသံ

ရိုးမေတာင္တန္းႀကီးရဲ႕ ေက်ာက္ကုန္းထက္က အရာမ်ား
အရိုးေပၚအေရတင္ ျဖစ္ေနၿပီလား
အရိုးအၿပိဳင္းၿပိဳင္း ထေနၿပီလား အေတြးအမွ်င္တန္းေနခ်ိန္
တေယာတလက္ကို ထမ္း
တေရြ႕ေရြ႕ လွမ္းတက္လာတဲ့ ေျခလွမ္းနဲ႔
လက္တဖက္က ကေလာင္တံ
ေနာက္တဖက္က စုတ္တံႏွင့္ ေဆးစက္
သူ ဦးတည္ရာရိုးမေပၚ
အရုဏ္ပ်ဳိ႕ခ်ိန္ မနက္ခင္းတခုမွာ ... ။

တေယာထိုးဖို႔ သံစဥ္ မရွိေတာ့တာလား
ကဗ်ာသီဖို႔ ကာရံ ရွာမရေတာ့တာလား
ပန္းခ်ီခ်ယ္ဖို႔ ရႈခင္းရႈကြက္ မျမင္ႏိုင္ေတာ့တာလား
သူ ေငးငိုင္စြာ ရပ္တန္႔ေန ... ။

အဲဒီတမနက္
သူ႔ စိတ္က ဘယ္ဆီေရာက္ေနတာလဲ
ဇြန္လရဲ႕ မိုးေရစက္ေတြထဲ
တသသနဲ႔ လြမ္းဆြတ္
ေမေမ မ်ား ...
ဘာကို ဘယ္လို ေတြးေနရွာေလမလဲ
တေယာက္တည္းတက္တဲ့ ေမြးေန႔ပြဲေလးမ်ား က်င္းပေနေလမလား
မေသခ်ာ ... ။

ဒါေပမဲ့
သားသမီးမ်ားစြာ
မေရမတြက္ႏိုင္တဲ့ ပန္းေရာင္စံု သားသမီးမ်ားစြာ
ေမေမ့ကို ဂုဏ္ျပဳဦးညႊတ္ၾက
အထိမ္းအမွတ္ေတြ ျပဳၾက
ကမၻာႏွင့္ အ၀ွမ္း
တခန္းတနား ... ။

သူ ...
ေမေမ့ဆီ လြင့္ေမ်ာ
ေလအလ်င္ရဲ႕ အဟုန္နဲ႔အတူ
ေလေျပေလညွင္းေလးနဲ႔အတူ
ေမေမ့ရင္ခြင္ဆီအေရာက္ တိုးေ၀ွ႔ေနရွာၿပီ။

ဒီအခ်ိန္မွာ
တေယာသံ ညွင္းညွင္းလည္း ထြက္ေပၚလာ
ကဗ်ာဖြဲ႔သံ တိုးတိုးသဲ့သဲ့ လြင့္ပ်ံလာ
စုတ္တံခ်ယ္သ ပန္းခ်ီကားေတြ တကားၿပီးတကား ထြက္က်လာ
စဥ္း စား ၾကည့္
သူ႔ လက္မ်ားဟာ ... ။ ။

မာန္လႈိင္းငယ္
၂၀၁၀ ခုႏွစ္၊ ဇြန္လ (၄) ရက္

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ (၆၅) ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔အထိမ္းအမွတ္သို႔ ဦးညြတ္ဂုဏ္ျပဳလိုက္တဲ့ ကဗ်ာပါ။

Read more »

Posted in: ကဗ်ာ

ျဖစ္မလာခဲ့ ...

(၁)
၀ိုင္၀ိုင္းရဲ႕
သမင္လည္ျပန္ သီခ်င္းကို ေခတၱပိတ္
ရွိရွိသမွ်ေတြနဲ႔ နားကိုပိတ္ေတာ့
မေရာက္ျဖစ္ေသးတဲ့ ေဒသက
အသံမ်ဳိးစံုရဲ႕ အႏွိပ္စက္ခံရ။


(၂)
ေလးဘက္ေလးတန္ ေကာ္နာမ်ားဆီက
အရုပ္ႀကိဳးပ်က္ လူနာမ်ားဆီက
ျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္ ေဆးသမားရဲ႕
ညီွစို႔စို႔ အနံ႔အသက္ေတြ
စံပယ္ရနံ႔လို ျဖစ္မလာခဲ့ျပန္။

(၃)
ေန႔စဥ္နဲ႔ အမွ်
သစၥာေတြမဲ့ ခ်စ္ျခင္းေတြမဲ့
ဂုဏ္သေရေတြမဲ့ သိကၡာေတြမဲ့
မဲ့ ... ေပါင္းမ်ားစြာက
ခုထိ ...
ေန၀င္ မိုးခ်ဳပ္ မိုးခ်ဳပ္ ေန၀င္
ေျပးလႊားေနတုန္း။

(၄)
ဒီလိုနဲ႔ပဲ
ေျပးရင္းလႊားရင္း
မီးဖိုေခ်ာင္တြင္းက
သခၤါရသတရားေတြ
ဘ၀အေမာေတြ
ၿပံဳးၿပံဳးႀကီး ဆီးႀကိဳေစာင့္ေနသလိုမ်ဳိး
ဖိနပ္ပါး၊ ေရငတ္သလိုမ်ဳိး
ဘ၀ကို ေျခြခ်ေနသလား
ဒါမွမဟုတ္
ဘ၀ကို အနင္းခံၿပီးမွ ေျခြခ်ေနသလား။

(၅)
အဲဒီေန႔က စလို႔
အတိတ္ဆီ ေနာက္ျပန္လွည့္
ပစၥဳပၸန္ကို ငံု႔ၾကည့္
အနာဂတ္ကို လွမ္းဆြဲလိုက္ေတာ့
ေခတ္ပ်က္ႀကီးထဲ
ဆက္ၿပီး မိုက္ ဆက္ၿပီး မွား
ဆက္တိုက္လုပ္ေနရင္း
ငါ ဟာ ...
အ ရူး တေယာက္ပါလား။

(၆)
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ...
အမွန္တရားကို ခုတုံးလုပ္
အခြင့္အလမ္းကို အသံုးခ်
သစၥတရားကို နာက်င္ေအာင္ နင္းေျခတက္သြားေတာ့
လမ္းမျမင္ ကမ္းမျမင္
ေလမျမင္ ေရမျမင္
စံုလံုးကန္းေနတဲ့ အ ရူး တေယာက္
သိသလိုလိုနဲ႔ သိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျဖစ္တယ္
မသိသလိုလိုနဲ႔ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျဖစ္တယ္။

(၇)
ဒါေၾကာင့္
ျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္ ေဆးသမားရဲ႕
ညီွစို႔စို႔ အနံ႔အသက္ေတြ
စံပယ္ရနံ႔လို ျဖစ္မလာခဲ့ျပန္။ ။

မာန္လႈိင္းငယ္
၂၀၁၀ ခုႏွစ္၊ ေမလ (၁၃) ရက္။
(၁၂း၀၀ တိတိ)

အဆီအေငါ မတည့္စြာ ကဗ်ာဖြဲ႔ျဖစ္ပါသည္။ စိတ္ထဲရွိရာ ေရးခ်လိုက္သည္။

Read more »

Posted in: ကဗ်ာ

လာ နမ္း လွည့္ ပါ

လာ နမ္း လွည့္ ပါ
သစၥာတရားမွာ ရက္အကန္႔အသတ္မရွိသလို
အခ်စ္နဲ႔ အမုန္းလည္း စည္းမျခားခဲ့ပါဘူး။

လာ နမ္း လွည့္ ပါ
အထီးက်န္ျခင္းဆိုတာ အခန္းတြင္း ျခင္ေထာင္တခုလိုပါပဲ
ပိုင္ရွင္မဲ့ရင္ အသက္မဲ့တယ္
ပိုင္ဆိုင္သူရွိရင္ အသက္၀င္တယ္
ဒါ ေပ မယ့္ ...

လာ နမ္း လွည့္ ပါ
တခါတခါ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေမ့ေလ်ာ့ေနတဲ့အခ်ိန္မ်ဳိးမွာ
ရွက္ေျပး မ်က္ရည္စက္ကို မ်က္ေတာင္ ပုတ္ခတ္ သိမ္းဆည္းရံုနဲ႔
ညေနခင္းဟာ ၀ါက်တေၾကာင္း မျဖစ္ထိုက္ပါဘူး။

လာ နမ္း လွည့္ ပါ
ေၾကကြဲလြမ္းဆြတ္မႈေတြ စီမၾကည့္ခင္
ၿပိဳလဲွေၾကမြမႈနဲ႔ ဒဏ္ရာေတြကို အနားကြပ္
အထီးက်န္ျခင္းမ်ားနဲ႔သာ အသားက်ေစဖို႔
ဒို႔မ်ား ...
ႀကိဳးစားလိုက္ပါဦးမယ္ ။ ။

မာန္လႈိင္းငယ္
၁၂း၀၀ နာရီတိတိ
၂၀၁၀ ခုႏွစ္၊ ေမလ (၁၂) ရက္။

Read more »

Posted in: ကဗ်ာ

ေက်ာက္ဆစ္ရုပ္တု

ငိုမဲ့မဲ့ လမင္းကို
လွိမ့္တတ္လာတဲ့ လႈိင္းေတြက
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ အၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္ေနရင္း
စိတ္ဝိဉာဏ္ ေလယူရာ ယိမ္းႏြဲ႔ကေနခ်ိန္

ဟိုး ... အေရွ႕မွာ
ငုတ္တုတ္ထိုင္ ေက်ာက္ဆစ္ရုပ္တု
လႈိင္းေတြကို အသက္မဲ့စြာ စကားေျပာေနတယ္။

ရႈပ္ပြ အတိတ္ေတြ
မလွမပ ပစၥဳပၸန္ေတြ
ညွင္းတိုးတိုး ဘဝေတြ
လုံးေထြး
သတ္ပုတ္
ေအာ္သံေတြၾကားေတာ့
ငိုမဲ့မဲ့ လမင္းက လွမ္းၾကည့္
လွိမ့္တတ္လာတဲ့ လႈိင္းေတြက ေမာ္ၾကည့္
ဂနာပၿငိမ္ ဝိဉာဏ္က လွန္႔ျဖန္႔ကာ
ေနာက္ကို လည္ျပန္ၾကည့္
... ... ... ... ... ... ...
... ... ... ... ... ... ...
ဘယ္အရာကိုမွ မသိရွာတဲ့
ငုတ္တုတ္ထိုင္ ေက်ာက္ဆစ္ရုပ္တု
အသက္မဲ့စြာ စကားေျပာေနတုန္း။ ။

မာန္လႈိင္းငယ္
၂ဝ၁ဝ ခုႏွစ္၊ မတ္လ (၁၈) ရက္။

Read more »

Posted in: ကဗ်ာ

ျဖဴစင္ရွင္းသန္႔ ႏွလံုးသားပိုင္ရွင္

ဟိုး ...
အေ၀း လင္းလက္ေနတဲ့
မိုးကုတ္စက္၀ိုင္းနဲ႔အၿပိဳင္
မွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္ ၾကယ္ေတြထဲ
ေမေမ ပါမ်ား ပါေနမလား။

ဒါမွမဟုတ္
ေမေမ့ မ်က္လံုးေတြ
လမင္းနဲ႔အၿပိဳင္
ေမာင္ႏွမေတြကို အုပ္မိုးကာ ...
ေမေမ ၾကည့္မ်ား ၾကည့္ေနမလား။

ဒါနဲ႔ ...
အခန္းျပတင္းေပါက္ေဘာင္ေဘး
အေ၀းကို ေမွ်ာ္ကာေငးရင္း
ဖ်က္ခနဲ႔
ေကာင္းကင္ကို ထြင္းေဖာက္ထြက္လာတဲ့
ေမေမ့ မ်က္ႏွာ အၾကင္နာရိပ္ ...
ေအးျမအၿပံဳးေငြ႔ေတြက
သားကို လႊမ္းၿခံဳေႏြးေထြးသြားေစတယ္။

ဒါ ...
ျဖဴစင္ရွင္းသန္႔ ႏွလံုးသားပိုင္ရွင္
သားတို႔ေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ ေမေမ ပါပဲ။ ။

မာန္လႈိင္းငယ္
၂၀၁၀ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၆)ရက္။
ည (၈း၀၀)နာရီ။

Read more »

Posted in: ကဗ်ာ